ماده 41 قانون کنوانسیون وین درباره روابط کنسولی
ماده ۴۱ قانون کنوانسیون وین درباره روابط کنسولی مصوب ۱۳۵۳,۱۲,۰۴: مصونیت شخصی مأموران کنسولی از تعرض:
۱ – مأموران کنسولی را نمیتوان مگر در صورت ارتکاب جنایتی بزرگ ( درجه یک) و متعاقب تصمیم مقام قضائی صلاحیتدار توقیف یا در انتظار محاکمه بازداشت نمود.
۲ – باستثنای مورد مذکور در بند ۱ ماده حاضر – مأموران کنسولی نمیتوان زندانی نمود یا آزادی شخصی آنها را بنحو دیگری محدود ساخت مگر در اجرای یک تصمیم قضائی که جنبه قطعی داشته باشد.
۳ – اگر مأمور کنسولی تحت تعقیب جزائی قرار گیرد باید نزد مقامات صلاحیتدار حاضر شود. معذلک[معذالک] این تعقیب باید با رعایت احترامی که در شأن مقام رسمی مأمور کنسولی است – بعمل آید و جز در مورد مذکور در بند ۱ ماده حاضر تا حد امکان کمتر مانع از انجام وظایف کنسولی او گردد. هنگامی که در شرایط مذکور در بند ۱ این ماده بازداشت مأمور کنسولی ضروری باشد رسیدگی به دعوای اقامه شده علیه او باید هر چه زودتر شروع گردد.