ماده 47 لایحه قانونی بیمه های اجتماعی کارگران مصوب 1334
 | این ماده به موجب قوانین لاحق نسخ شده است. |
ماده ۴۷ لایحه قانونی بیمه های اجتماعی کارگران مصوب ۱۳۳۴ مصوب ۱۳۳۴,۰۴,۲۴: حداکثر مدت معالجه و مداوا در مورد بیماریهای حرفه ای و حوادث ناشی از کار یکسال و در سایر موارد ششماه است – کسانیکه از کمکهای طبی و داروهای سازمان طبق اینقانون استفاده میکنند مکلفند بمحض بروز آثار و علایم بیماری بواحدهای بهداری سازمان مراجعه نمایند یا در صورت عدم امکان مراتب را اطلاع دهند هر گاه پس از خاتمه مدتهای مقرر در فوق کمیسیون پزشکی تشخیص دهد که بیمار با ادامه معالجه ظرف مدتیکه از دو ماه تجاوز نخواهد کرد بهبود خواهد یافت سازمان معالجه را تا همان مدت ادامه خواهد داد.
در مورد بیماری سل و سرطان معالجه کارگران اعم از اینکه بیماری آنها ناشی از کار و یا غیر ناشی از کار باشد حداکثر مدت معالجه در مورد کارگر بیست و چهارماه و در مورد افراد خانواده او هیجده ماه خواهد بود.
هر گاه پس از شش ماه معالجه مبتلایان بسل و سرطان بر طبق نظر کمیسیون پزشکی معلوم شود که ادامه معالجه غیر مفید و بی نتیجه است کارگر بیمار مشمول مقررات مربوط بمستمری ناشی از کار خواهد شد.
اگر پس از خاتمه بیست و چهار ماه دوره معالجه کارگر کمیسیون پزشکی تشخیص دهد که بیمار با ادامه معالجه ظرف مدتیکه از ششماه تجاوز نخواهد کرد بهبودی خواهد یافت سازمان میتواند معالجه را برای همان مدت ادامه دهد.