ماده 52 لایحه قانونی بیمه های اجتماعی کارگران مصوب 1331
 | این ماده به موجب قوانین لاحق نسخ شده است. |
ماده ۵۲ لایحه قانونی بیمه های اجتماعی کارگران مصوب ۱۳۳۱ مصوب ۱۳۳۱,۱۱,۰۱: غرامات نقص و یا از کار افتادگی کارگر که در اثر حادثه یا بیماری ناشی از کار حاصل شود بشرح زیر از طرف سازمان پرداخت خواهد شد:
بند الف – در صورت از کار افتادن دایمی و کلی یعنی در موردیکه کارگر آسیب دیده پس از اتمام معالجه نه تنها قادر بانجام کار اولیه نباشد بلکه اصولا قابلیت هرگونه کار دیگر از او سلب شده باشد (مانند فقدان و یا از کار افتادن دو ساق پا دو بازو و یا یک بازو و یا یک ساق پا یا دو چشم) از تاریخی که معالجه کارگر پایان یابد (که در هر حال بر طبق ماده۴۷ از مدت یکسال تجاوز نخواهد نمود) و از کار افتادگی او بوسیله کمیسیون پزشکی گواهی شده باشد مستمری معادل پنجاه درصد آخرین دستمزد در حق او برقرار خواهد شد هرگاه کارگر زن داشته باشد ده درصد و هرگاه یک یا چند فرزند داشته باشد تا سن ۱۵ سالگی تمام برای هر فرزند پنج درصد و از ۴ فرزند به بالا فقط بیست درصد اضافه خواهد شد.
– تبصره۱) هرگاه کارگر از کار افتاده برای انجام حوایج عادی زندگی محتاج بکمک شخص دیگری باشد و زن نداشته باشد معادل ده درصد آخرین دستمزد بمستمری او اضافه خواهد شد.
– تبصره ۲) در مواردیکه کارگر پس از برقراری مستمری از کار افتادگی فوت کند بر طبق مقررات بخش کمک ببازماندگان کارگر متوفی مستمری درباره بازماندگان او برقرار خواهد شد.
بند ب – در صورت ازکارافتادن عضوی بطور دایم غراماتی متناسب با درجه از کار افتادگی بر طبق جدول زیر پرداخت خواهد شد.