ماده ۵۵۲ قانون مدنی

ماده ۵۵۲ قانون مدنی: هر گاه در مضاربه، برای تجارت، مدت معین شده باشد تعیین مدت موجب لزوم عقد نمی‌شود لیکن پس از انقضای مدت، مضارب نمی‌تواند معامله بکند مگر به اجازهٔ جدید مالک.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۵۵۱ قانون مدنی
• ماده ۵۵۳ قانون مدنی

نکات تفسیری دکترین ماده 552 قانون مدنی

کاملاً طبیعی است که طرفین، در عقد مضاربه مدت تعیین نمایند؛ که در این صورت بنا به نظر برخی حقوقدانان، عقد مزبور، لازم می‌گردد، اما باید گفت که مقصود طرفین از قرار دادن مدت برای مضاربه، تبدیل آن به عقدی لازم نیست، زیرا عقد جایز را نمی‌توان به خودی خود، مبدل به قراردادی لازم نمود، بلکه قصد طرفین، محدود نمودن اذن مالک به مدتی معین است، که بعد از انقضای مهلت مزبور، ادامه فعالیت مضارب، منوط به اذن جدید مالک سرمایه خواهد بود.

سوابق و مستندات فقهی

سوابق و مستندات فقهی

بنابر نظر مشهور فقها، شرط لزوم مضاربه، خلاف مقتضای ذات عقد مزبور بوده؛ و آن را باطل می‌نماید.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 552 قانون مدنی

1. تعیین مدت در قرارداد مضاربه موجب لزوم عقد نمی‌شود.
2. مضارب نمی‌تواند پس از انقضای مدت تعیین شده بدون اجازه جدید مالک معامله کند.
3. مضاربه نیازمند اجازه جدید مالک پس از انقضای مدت برای انجام معاملات است.

مقالات مرتبط

جایگاه و مبانی انفساخ در نظام حقوقی ایران