مبنای زمانی احیاء در اراضی ملی

مبنای زمانی احیاء در اراضی ملی عنوان پایان نامه ای است که توسط ام البنین غریب بلوک، با راهنمایی علیرضا حسنی و با مشاوره دکتر نوریان در سال ۱۳۹۷ و در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان دفاع گردید.

عنوان	مبنای زمانی احیاء در اراضی ملی
رشته	حقوق خصوصی – حقوق ثبت اسناد و املاک
دانشجو	ام البنین غریب بلوک
استاد راهنما	علیرضا حسنی
استاد مشاور	دکتر نوریان
مقطع	کارشناسی ارشد
سال دفاع	۱۳۹۷
دانشگاه	دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان

چکیده

جنگل ها و مراتع کشور سطحی بالغ بر یکصد میلیون هکتار حدود ۶۰ درصد از خاک میهن را تشکیل می دهد و مهم ترین عرصه ی تامین کننده نیازهای ارضی به شمار رفته و نقش سازنده ی آن در زیربنای اقتصادی ملی و مسایل زیست محیطی مانند تعدیل کننده آب و هوا و جریان های آبی کشور، تولید کننده مستمر علوفه و گیاهان دارویی و صنعتی، زیستگاه وحوش، تفرجگاه مردم، تولید قسمت اعظم اکسیژن مورد نیاز و بالاخره تضمین کننده ی حیات جامعه ی انسانی از اهمیت خاصی برخوردار است. با وجود تصرفات و تملکات اربابی بر جنگل ها و مراتع و نفوذ و ممانعت سیاسی این افراد در ۲۷ دی ماه سال ۱۳۴۱ جنگل ها و مراتع ملی اعلام شدند و قانون آن به تصویب رسید و در پی آن در قانون حفاظت و بهره برداری از جنگل ها و مراتع مصوب ۱۳۴۶ و قوانین مشابه آن، سازمان جنگل بانی مسیول اجرای قانون ملی کردن اراضی موصوف و تملک آن به نفع دولت شد. در پی بروز برخی اختلافات، کمیسیون ماده ۵۶ مسیول رسیدگی به این اختلافات شد و آرای آن نیز قطعی بود. پس از پیروزی انقلاب اسلامی و تصویب قانون دیوان عدالت اداری، اشخاص برای اعتراض و احقاق حقوق خود به دیوان مذکور مراجعه می کردند تا آن که در سال ۱۳۶۷ قانون ماده واحده تعیین تکلیف اراضی اختلافی ملی به تصویب رسید و رسیدگی به شکایات در آن پیش بینی شد. مبانی فقهی و حقوقی ملی شدن اراضی انفال که یکی از مصادیق آن اراضی عمومی است، در اصل ۴۵ قانون اساسی به تفصیل مورد اشاره قرار گرفته است و احادیث و روایات نیز حق بهره وری از این نوع اراضی را متعلق به عموم مردم دانسته و مالکیت و اداره آن را به امام (حاکم) نسبت داده اند.

کلیدواژه ها

• احیاء
• اراضی ملی