ماده ۵۴۵ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲): تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۵۴۵ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)''': هرگاه [[منافع|منفعتی]] قائم به عضوی باشد در [[جنایت بر عضو|جنایت بر آن عضو]] که منجر به زوال یا اختلال منفعت گردد تنها [[دیه]] بیشتر ثابت می‌ شود ولی اگر منفعت قائم به آن عضو نبوده و میان از بین ‌رفتن عضو و زوال منفعت ملازمه نباشد، اگرچه وجود آن عضو در تقویت و تسهیل منفعت مؤثر باشد، مانند لاله گوش و بینی که در تقویت شنوایی و بویایی مؤثرند و به سبب قطع لاله گوش یا بینی، شنوایی یا بویایی نیز زایل یا ناقص گردد، هر کدام دیه جداگانه دارد.

== نکات توضیحی تفسیری دکترین ==

ماده فوق را باید منطبق بر اصل [[تداخل در دیات|عدم تداخل دیات]] دانست،842912 در خصوص این ماده، قاعده کلی بیانگر این نکته است که وارد کردن [[آسیب]] به گوش اگر به حس شنوایی فرد نیز آسیبی وارد کند، دیه جداگانه باید پرداخت شود،712396 لذا اگر جنایتی [[سرایت]] به قوه شنوایی پیدا کند و منجر به کر شدن شود، نباید قائل به تداخل دیه عین و منفعت بود، بلکه لازم است هم [[دیه گوش]] پرداخت شود و هم [[دیه منافع|دیه منفعت]].712400