دادرسی عادلانه

دادرسی عادلانه که در دوره معاصر مورد توجه قرار گرفته است به مجموعه اصول و تضمیناتی گفته می‌شود که جهت رعایت حقوق طرفین دعوی در دادرسی‌های مختلف در اسناد بین‌المللی و منطقه‌ای حقوق بشر پیش‌بینی شده است.[۱] دادرسی عادلانه بویژه در امور کیفری، بر این اندیشه استوار است که هیچ محکمه‌ای نمی‌تواند ادعای کمال و دوری از اشتباه را داشته باشد، چنان که گفته شده «القاضیُّ جاهلٌ ما بین العالِمَین / قاضی، ناآگاهی است میان دو عالم» و برهمین اساس، راههایی برای اعتراض به آراء پیش بینی شده است تا به این وسیله، احتمال صدور و اجرای آراء ناروا، کاهش یابد.[۲]

منابع

  1. توکلی کیا; امید (1399). "آیین دادرسی هیات حل اختلاف ثبت احوال". فصلنامه تحقیق و توسعه در حقوق تطبیقی. 3 (7): 36–72. doi:10.22034/law.2021.520908.1005. ISSN 2981-1805.
  2. آقائی, مهسا (1402). "قانون در سایۀ مصلحت اندیشی قضایی؛ نقد رأی وحدت رویۀ شمارۀ 742 دیوان عالی کشور (1394/05/06)". دو فصلنامه نقد و تحلیل آراء قضایی. 2 (4): 513–532. doi:10.22034/analysis.2023.2008495.1056. ISSN 2821-1790.