تطبیق

تطبیق، در لغت به معنی برابر کردن، موافق نمودن، مطابقه، مقابله، موافقت و برابر کردن دو چیز با هم می‌باشد. یکی از راه‌های احراز اصالت اسناد، مقایسه و تطبیق امضای آن‌ها با اسنادی است که اصالت آن‌ها به حکم قانون یا به دلیل تراضی طرفین مسلم است (اسناد مسلم الصدور)

مواد مرتبط

• ماده ۲۲۳ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۲۲۴ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۲۲۵ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۲۲۶ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۲۲۷ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۲۲۸ قانون آیین دادرسی مدنی

اساس تطبیق

ماده ۲۲۳ قانون آیین دادرسی مدنی، بیان می‌دارد:«خط، مهر، امضا و اثر انگشت اسناد عادی را که نسبت به آن انکار یا تردید یا ادعای جعل شده باشد، نمی‌توان اساس تطبیق قرار داد، هر چند که حکم به صحت آن شده باشد». بر اساس این ماده خط، امضا، مهر و اثر انگشت اسناد عادی که نسبت به آن انکار یا تردید یا ادعای جعل شده باشد را نمی‌توان برای تطبیق مورد مقایسه قرار داد. حتی اگر رأی دادگاه نسبت به اسناد یاد شده حاکی از صحت آن‌ها باشد. شایان ذکر است سند رسمی که در دعوا مورد استناد قرار گرفته و نسبت به آن ادعای جعل شده باشد، در صورتی که حکم به اصالت آن داده شده باشد مشمول این ماده نبوده و می‌تواند برای تطبیق مورد استفاده قرار گیرد چراکه این ماده ناظر به اسناد عادی می‌باشد.