ماده 2 قانون مجازات اسلامی مبحث سوم دیات مصوب 1361
 | این ماده به موجب قوانین لاحق نسخ شده است. |
ماده ۲ قانون مجازات اسلامی مبحث سوم دیات مصوب ۱۳۶۱: دیه در موارد زیر ثابت میشود:
الف – قتل یا جرح یا نقص عضو که بطور خطاء محض واقع میشود و آن در صورتی است که جانی نه قصد جنایت نسبت به مجنیعلیه را داشته باشد و نه قصد فعل واقع شده بر او را مانند آنکه تیری را به قصد شکاری رها کند و به شخصی برخورد نماید.
ب – قتل یا جرح یا نقص عضو که بطور خطاء شبیه عمد واقع میشود و آن در صورتی که جانی قصد فعلی را که نوعا سبب جنایت نمیشود داشته باشد و قصد جنایت را نسبت به مجنیعلیه نداشته باشد مانند آنکه کسی را به قصد تأدیب بنحوی که نوعا سبب جنایت نمیشود بزند و اتفاقا موجب جنایت گردد یا طبیبی مباشرتا بیماری را بطور متعارف معالجه کند و اتفاقا سبب جنایت بر او شود.
ج – دیه در موارد قصاص که در محل خود ذکر شده است.
تبصره ۱ – جنایتهای عمدی دیوانه و نابالغ بمنزله خطاء محض است.
تبصره ۲ – در صورتیکه در دادگاه ثابت شود جنایتهای عمدی که به اعتقاد قصاص یا به اعتقاد مهدورالدم بودن طرف انجام شود و بعدا معلوم گردد که مجنیعلیه مورد قصاص و یا مهدورالدم نبوده است بمنزله خطاء شبیه عمد است.
دوم مقدار دیه قتل نفس