نمایش مبدأ برای نظریه شماره 7/1401/115 مورخ 1401/05/02 اداره کل حقوقی قوه قضاییه در مورد صلاحیت دادگاه خانواده در خصوص مطالبه اجرت المثل ایام تصرف ملک با منشأ مهریه

'''چکیده نظریه شماره 7/1401/115 مورخ 1401/05/02 اداره کل حقوقی قوه قضاییه در مورد صلاحیت دادگاه خانواده در خصوص مطالبه اجرت المثل ایام تصرف ملک با منشأ مهریه:''' عوای زوجه راجع به مطالبه اجرت المثل ایام تصرف مهریه غیر منقول با لحاظ رأی وحدت رویه شماره ۳۱ مورخ ۵/۹/۱۳۶۳ هیأت عمومی دیوان عالی کشور، در صلاحیت دادگاه خانواده محل وقوع مال غیر منقول است.{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/1401/115|شماره پرونده=1401-127-115 ح|تاریخ نظریه=1401/05/02}}

== استعلام ==
[[زوجه]] به استناد [[مالکیت]] خود در دو دانگ خانه که منشأ آن [[مهریه]] است، [[اجرت المثل]] ایام [[تصرف]] را [[مطالبه]] کرده است. رسیدگی به این [[دعوا]] در [[صلاحیت]] [[دادگاه خانواده]] است یا [[دادگاه حقوقی]]؟

== نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه ==
هرچند موضوعات داخل در صلاحیت دادگاه خانواده منحصر به بندهای هجده گانه [[ماده 4 قانون حمایت خانواده|ماده ۴ قانون حمایت خانواده]] مصوب ۱۳۹۱ و برخی موارد مندرج در دیگر قوانین حاکم مانند [[ماده ۲۹ قانون حمایت از اطفال و نوجوانان|مواد ۲۹]] و [[ماده ۳۶ قانون حمایت از اطفال و نوجوانان|۳۶ قانون حمایت از اطفال و نوجوانان]] مصوب ۱۳۹۹ است؛ اما چنانچه برای مثال، مهریه به عنوان مبنای برخی دعاوی مطروحه از سوی زوجه اعلام شود؛ مانند دعاوی [[الزام به تنظیم سند رسمی]] مهریه، مطالبه اجرت المثل مهریه [[غیرمنقول]]، اثبات مالکیت و یا افراز مهریه غیر منقول (در موارد داخل در صلاحیت دادگاه)، از آن جا که در این گونه دعاوی دادگاه باید ادعای زوجه در خصوص انتقال مال تحت عنوان مهریه را احراز کند، با توجه به اطلاق بند ۶ ماده ۴ قانون حمایت خانواده مصوب ۱۳۹۱ این گونه دعاوی در صلاحیت دادگاه خانواده است؛ بنابراین، در فرض سؤال، دعوای زوجه راجع به مطالبه اجرت المثل ایام تصرف مهریه غیر منقول (دو دانگ از منزل مشترک) با لحاظ [[رأی وحدت رویه شماره 31 مورخ 1393/9/5 هیأت عمومی دیوان عالی کشور]]، در صلاحیت دادگاه خانواده محل وقوع مال غیر منقول است.

[[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه]]
[[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه سال ۱۴۰۱]]
[[رده:نظریه 1]]