نمایش مبدأ برای تعهد ایمنی در قراردادهای کار

{{جعبه اطلاعات پایان نامه|عنوان=تعهد ایمنی در قراردادهای کار|رشته تحصیلی=حقوق تجاری اقتصادی بین المللی|دانشجو=مهدیه درویش وند|استاد راهنمای اول=حسن بادینی|استاد مشاور اول=مجید غمامی|مقطع تحصیلی=کارشناسی ارشد|سال دفاع=۱۳۹۶|دانشگاه=دانشگاه تهران}}
'''تعهد ایمنی در قراردادهای کار''' عنوان پایان نامه ای است که توسط [[مهدیه درویش وند]]، با راهنمایی [[حسن بادینی]]  و با مشاوره [[مجید غمامی]]  در سال ۱۳۹۶ و در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه تهران دفاع گردید.
==چکیده==
حوزه ی حقوق کار و قراردادهای کاری نیازمند شفاف سازی و بذل توجه ویژه است. حقوق کار جزء معدود حوزه هایی است که حتی طرفداران متعصب مکتب لیبرالیسم دخالت دولت در آن را روا می دارند. قطعا موقعیت اقتصادی و اجتماعی نابرابر کارگر و کارفرما ضرورت این مداخله ی آمرانه را توجیه می کند. لذا هرچه قوانین حوزه ی حقوق کار شفاف تر و کامل تر باشند و دربردارنده ی قواعد آمره ی تخلف ناپذیر بیشتری باشند؛ به طوری که جایی برای مانورهای قراردادی و توافقات طرفینی باقی نگذارند به نفع طرف ضعیف تر قرارداد کار است. چرا که اگر عرصه برای چانه زنی طرفین باز باشد و کار به تنظیم قراردادی روابط برسد، کارفرما به دلیل شرایط و موقعیت برتری که دارد منافع بیشتری را به نفع خود در قرارداد درج می کند و عدالت اجتماعی از واقعیت خود دورتر می شود. قانونگذاران عصر حاضر با توجه به این واقعیت سعی داشته اند تا جایی که می توانند تمام فروض و احتمالات را در نظر گرفته و در موردشان قانون آمره وضع کنند به طوری که توافق بر خلاف آنان اگر متضمن مزایای بیشتر و بهتری به نفع طرف ضعیف تربود صحیح باشد و در غیر این صورت باطل شمرده شود. یکی از مهم ترین مسایلی که توجه و قانونگذاری در مورد آن ضرورت دارد، بحث &quot;ایمنی در قراردادهای کار&quot; و حوزه ی حقوق کار است. چراکه باتوجه به روند رو به رشد حوادث ناشی از کار و تلفات و صدمات به بار آمده در اثر آن، در صورت عدم توجه به مسایل ایمنی سلامتی و حتی جان کارگران بی شماری در معرض خطر قرار گرفته و فجایع جبران ناپذیری به بار می آید. هرچه بیشتر به سمت ماشینی شدن روابط کاری و صنایع پیش می رویم، اهمیت بحث &quot;ایمنی&quot; بیشتر خودش را نشان می دهد. به طوری که امروزه ایمنی تبدیل به یک رشته ی دانشگاهی پرطرفدار گشته و در سازمان ها، صنایع، کارگاهها و کارخانجات به عنوان یک واحد مستقل شغلی شناسایی شده است. از وقوع انقلاب صنعتی تا کنون قوانین متعددی در مورد ایمنی در قراردادهای کار به تصویب رسیدند و عرف ها و رویه های بسیاری توسط نهادها و سازمان های ملی و فراملی وضع شدند. این قوانین وظایف و مسیولیت هایی را در خصوص رعایت اصول ایمنی برای هر یک از طرفین قرارداد کار (بسته به این قرارداد کار دو عاملی باشد یا سه عاملی) معین کرده اند. در قوانین ایران نیز همسو با این حرکت جهانی، تلاش هایی در جهت ساماندهی و شفاف سازی تکالیف مرتبط با حفظ اصول ایمنی به چشم می خورد. اغلب این تکالیف دارای ضمانت اجراهای متناسبی هستند که قانونگذار با در نظر گرفتن درجه ی اهمیت هر یک از آن ها تعیین کرده است. اگرچه مقررات ایمنی مسیر تکامل خود را تا کنون به درستی طی کرده اند اما هنوز هم خلاءها و کاستی های بسیاری در این حوزه وجود دارد که باید رفع شود. از طرف دیگر بنا به اهمیت خاص ایمنی در حوزه ی حقوق کار، طرفین قرارداد کار اعم از کارگر، پیمانکار و کارگر در درج شروط محدود کننده ی قراردادی در خصوص ایمنی آزادی عمل نداشته و با مانع نظم عمومی مواجه می شوند.
==کلیدواژه ها==
* ایمنی
* کارگر