نمایش مبدأ برای نقض احتمالی قرارداد در حقوق ایران با نگاهی به کنوانسیون بیع بین المللی کالا (1980) و نظامهای حقوقی خارجی

'''نقض احتمالی قرارداد در حقوق ایران با نگاهی به کنوانسیون بیع بین المللی کالا (1980) و نظامهای حقوقی خارجی''' نام مقاله ای از [[محمود کاظمی]] و [[مرضیه ربیعی]] است که در شماره اول (شهریور ۱۳۹۱) [[دوفصلنامه علمی دانش حقوق مدنی]] منتشر شده است.

== چکیده ==
توسل به ضمانت اجراهای قرارداد هنگامی مطرح می شود که موعد انجام تعهد رسیده و متعهد به تعهد خود عمل نکرده ، نقض واقعی قرارداد رخ داده باشد . اما ممکن است قبل از زمان انجام تعهد بر اساس اظهارات ، اقدامات یا اوضاع و احوال متعهد ، متعهدله به طور معقول و متعارف به این نتیجه برسد که او نخواهد توانست در موعد مقرر به تعهد خود عمل کند ، در این فرض نقض احتمالی قرارداد مطرح می شود و سؤال این است که آیا متعهدله می تواند به ضمانت اجراهای نقض قرارداد ( تعلیق قرارداد یا فسخ آن ) متوسل شود یا باید انتظار فرارسیدن موعد قرارداد را بکشد. 

به رغم اینکه این نظریه در نظام کامن لا ( آمریکا و انگلستان ) به خوبی مراحل تکامل خود را طی نموده و در مقررات بین المللی به ویژه کنوانسیون بیع بین المللی و برخی از کشورهای خارجی دارای نظام حقوق نوشته ( آلمان ، ایتالیا و ...) پذیرفته شده است ، در حقوق ایران ، نظریه نقض احتمالی مورد توجه واقع نشده و ماده قانونی خاصی به آن اختصاص نیافته است . در این مقاله سعی شده با مطالعه تطبیقی ، موضع حقوق ایران در این خصوص روشن شود.

== کلیدواژه ها ==

* تعهدات قراردادی
* نقض قرارداد
* نقض احتمالی قرارداد
* موعد قرارداد

== مواد مرتبط ==

* [[ماده ۴۹۶ قانون مدنی]]
* [[ماده ۲۴۰ قانون مدنی]]
* [[ماده ۵۱۵ قانون آیین دادرسی مدنی]]
* [[ماده ۲۲۰ قانون مدنی]]
* [[ماده ۲۲۵ قانون مدنی]]
* [[ماده ۲۱۸ مکرر قانون مدنی]]
* [[ماده ۱۰۸ قانون آیین دادرسی مدنی]]
* [[ماده ۱۱۴ قانون آیین دادرسی مدنی]]
* [[ماده ۳۸۰ قانون مدنی]]
* [[ماده ۲۳۷ قانون مدنی]]
* [[ماده ۲۳۸ قانون مدنی]]
* [[ماده ۲۳۹ قانون مدنی]]
* [[ماده ۵۳۳ قانون تجارت]]
* [[ماده ۳۷۷ قانون مدنی]]