نمایش مبدأ برای رای وحدت رویه شماره 820 دیوان عالی کشور درباره حق تجدیدنظر خواهی دادستان نسبت به آراء صادر شده در جرایم قابل گذشت

'''رای وحدت رویه شماره 820 مورخ 1401/1/16 هیات عمومی دیوان عالی کشور:''' با توجه به اینکه حق [[تجدیدنظر خواهی|تجدیدنظرخواهی]] [[دادستان]] موضوع [[ماده ۴۳۳ قانون آیین دادرسی کیفری|بند پ ماده ۴٣٣ قانون آیین دادرسی کیفری]] مصوب ١٣٩٢ با اصلاحات و الحاقات بعدی، مطلق است و شامل تجدیدنظرخواهی نسبت به آراء صادر شده در [[جرم قابل گذشت|جرایم قابل گذشت]] نیز می شود و با عنایت به اینکه صرف عدم درخواست تجدیدنظر از سوی [[شاکی خصوصی|شاکی]] به معنای گذشت وی نیست، بنابراین، در جرایم قابل گذشت، مادام که شاکی [[گذشت شاکی|گذشت]] خود را اعلام نکرده است، حق تجدیدنظرخواهی دادستان نسبت به آراء [[برائت]] به قوت خود باقی است. بنا به مراتب، رأی شعبه پنجاه و هفتم دادگاه تجدیدنظر استان تهران که با این نظر انطباق دارد، به اکثریت آراء صحیح و قانونی تشخیص داده میشود. این رأی طبق [[ماده ۴۷۱ قانون آیین دادرسی کیفری|ماده ۴٧١ قانون مذکور]]، در موارد مشابه برای شعب [[دیوان عالی کشور]]، دادگاه ها و سایر مراجع، اعم از قضایی و غیر آن لازم الاتباع است.

== مواد مرتبط ==

* [[ماده ۴۳۳ قانون آیین دادرسی کیفری|ماده 433 قانون آیین دادرسی کیفری]]
* [[ماده ۴۷۱ قانون آیین دادرسی کیفری|ماده 471  قانون آیین دادرسی کیفری]]
* [[ماده ۱۰۰ قانون مجازات اسلامی|ماده 100 قانون مجازات اسلامی]]

== جستارهای وابسته ==

* [[تجدیدنظر خواهی|تجدیدنظرخواهی]]
* [[دادستان]]
* [[جرم قابل گذشت|جرایم قابل گذشت]]
* [[گذشت شاکی]]

[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور]]
[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور 1401]]