نمایش مبدأ برای میانجی گری کیفری

'''میانجیگری کیفری'''، که با عناوینی نظیر صلح و سازش نیز شناخته می‌شود، عبارت است از وساطت [[شخص ثالث]] میان دو طرف یک [[دعوای کیفری]] و فراهم آوردن زمینه‌ی گفتگو و توافق به‌منظور بازگرداندن شرایط به حالت عادی. این فرآیند ممکن است با برنامه‌های دیگری نظیر نشست، حلقه‌ها، بازسازی وضعیت بزه‌دیده، خدمات اجتماعی، اظهارات بزه‌دیده درباره‌ی آثار جرم و هیئت‌های ترمیمی اجتماعی تشابهاتی داشته باشد. '''میانجیگری کیفری''' به مثابهی انحراف از فرایند کیفری تلقی می‌شود که تغییر جریان طبیعی پیگیری پرونده در مسیر رسمی [[دادرسی]] را شامل می‌شود.<ref name=":0">{{Cite journal|title=واکاوی جایگاه میانجی‌گری در شوراهای حلّ اختلاف با رویکرد جامعه‌شناختی؛ (از منظر اعضای شعب شوراهای تهران)|url=https://jclr.atu.ac.ir/article_17087.html|journal=فصلنامه پژوهش حقوق کیفری|date=1402|issn=2345-3575|pages=153–192|volume=12|issue=45|doi=10.22054/jclr.2024.75156.2608|language=fa|first=حمید|last=نادری|first2=محمد متین|last2=پارسا|first3=محمد|last3=پورمازار}}</ref>

== فواید مینجی گیری کیفری ==
'''میانجیگری''' کیفری می‌تواند با هویت‌بخشی به [[بزهکار|بزهکاران]]، پیشگیری از برچسب‌زنی به آنان و فراهم آوردن زمینه‌ی شرمساری بازپذیرانه، موجبات اصلاح و بازگشت سریع‌تر و بهتر بزهکاران به جامعه و همنوایی آنان با هنجارها را فراهم آورد. همچنین با به رسمیت شناختن [[بزه دیده|بزه‌دیده]] و توجه به [[خسارت|خسارات]] او، می‌تواند به ترمیم نظم برهم‌خورده کمک کند. از طرفی، مشارکت مردم در اموری که تا پیش از این در انحصار نظام قضایی محسوب می‌شده است، می‌تواند زمینه‌ساز تحکیم سرمایه‌ی اجتماعی و ارتقای قدرت تنظیم‌گری جامعه در خصوص موضوعات قضایی باشد. به‌طوری‌که دستگاه رسمی عدالت کیفری با اعطای سهمی در اداره‌ی بزهکاری به شهروندان و محرم دانستن آنان در حل و فصل اختلافات می‌تواند زمینه‌ساز افزایش اعتماد و احترام باشد.<ref name=":0" />

== منابع ==
{{پانویس}}
[[رده:اصطلاحات حقوق جزا]]
[[رده:اصطلاحات آیین دادرسی کیفری]]