نمایش مبدأ برای پاسداشت اصول دادرسی در داوری

'''پاسداشت اصول دادرسی در داوری''' نام مقاله ای از [[حسن کیا]] که در شماره دوم (زمستان1401) در [[نشریه آموزه های حقوق کیفری|نشریه نقد و تحلیل آراء قضایی]] منتشر شده است.

== چکیده ==
رأی‌شعبه 265 دادگاه عمومی تهران از جهت‌توجه به جهات‌نامنصوص نادرستی رأی داور شایسته گرامیداشت است. این رأی در بخشی که پاس‌داشت اصول بنیادین دادرسی در داوری را بایسته دانسته است و دربخشی‌دیگر که به‌بایستگی موجه‌و‌مدلل بودن رأی داور اشاره دارد و پاس نداشتن آنها را دستاویز نادرستی رأی داور دانسته، دقیق و درست است و این نکته که این امور از حقوق باشندگان داوری است و بی‌توجهی به آنها خلاف‌مقررات موجد حق است و حقی‌را که قانون‌گذار برای کسان شناخته مورد بی‌مهری قرار داده و این همان بند یک ماده489 قانون آیین‌دادرسی‌مدنی است. پس دادرس‌گرامی، هم در راه یافتن دستاویزها و هم در انطباق آن بر قانون، راه را به‌درستی پیموده است. در بخشی که دو بار رأی‌دادن داور را ناهمسو با بنیاد فراغ دادرس دانسته و قاعده‌پیش‌گفته را بدون نص، به‌داوری گسترش داده است از نگاه‌نگارنده ره بدرستی نپیموده و قاعده فراغ دادرس به‌گونه روان در رسیدگی دادرسان‌دولتی، در داوری جریان ندارد، چون‌داوری برپایه آهنگ و خواست دوسو بوده و از بندوبست رسیدگی در دادگاههای‌ دولتی‌رها میباشد، به‌همین خاطر است که طرفین‌حتی میتوانند به‌همداستانی یکدیگر، رأی داور را کلی یا جزئی بیاعتبار کنند و قیاس دادرسی و داوری و گسترش فرمانهای دادرسی به داوری، آن هم بدون آشکارگویی قانون‌گذار، جایگاه گمانمندی و به‌نگاه نگارنده توجیه‌پذیر نیست.

== کلیدواژه‌ها ==

* اصول دادرسی
* جهات نامنصوص
* فراغ داور
* موجه بودن
* مدلل بودن 

== مواد مرتبط ==
[[رده:مقالات منتشر شده در سال 1401]]
[[رده:مقالات نشریه نقد و تحلیل آراء قضایی]]
[[رده:مقالات شماره دوم نشریه نقد و تحلیل آراء قضایی]]
[[رده:مقالات حقوق کیفری]]
[[رده:مقالات حسن کیا]]
[[رده:اصول دادرسی]]
[[رده:جهات نامنصوص]]
[[رده:فراغ داور]]
[[رده:موجه بودن]]
[[رده:مدلل بودن]]