نمایش مبدأ برای رای وحدت رویه شماره 51 مورخ 1363/11/1 هیات عمومی دیوان عالی کشور (رسیدگی مجدد پس از نقض فرجامی)

'''رای وحدت رویه شماره ۵۱ مورخ ۱۳۶۳/۱۱/۱ هیات عمومی دیوان عالی کشور (رسیدگی مجدد پس از نقض فرجامی):'''نظر به این که بخشنامه ۱٫۱۸۲۷۳–۱۳۶۲/۴/۱۱ شورای عالی قضایی ناظر به [[ماده ۱۷ لایحه قانونی تشکیل دادگاه‌های عمومی مصوب ۱۳۵۸]] و راجع به [[رای|آراء]] [[دادگاه صلح]] بوده و ارتباطی به آراء [[دادگاه‌ه شهرستان|دادگاه‌های شهرستان]] و [[دادگاه استان|استان]] سابق و رسیدگی پس از [[نقض فرجامی]] نداشته که [[بخشنامه|بخشنامه‌های]] اصلاحی و توضیحی شماره ۱٫۲۲۰۵۷–۱۳۶۲/۵/۱ و ۱٫۲۸۱۹۵–۱۳۶۲/۶/۷ مؤید همین معنی است و مستفاد از مواد [[ماده 571 قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318|۵۷۱]]، [[ماده 572 قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318|۵۷۲]]، [[ماده 573 قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318|۵۷۳]] و [[ماده ۵۷۵ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318|۵۷۵ قانون آیین دادرسی مدنی]] پس از نقض دادگاه مرجوع‌الیه مکلف به رسیدگی مجدد می‌باشد و رسیدگی فرجامی وسیله [[دیوان عالی کشور]] در [[اصل ۱۶۱ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران]] و در مواد مورد لزوم در تشکیل [[شعب دیوان عالی کشور]] مصوب ۱۳۶۱ نیز تجویز گردیده فلذا تصمیم شعبه اول [[دادگاه عمومی حقوقی]] همدان مبنی به رسیدگی مجدد پس از نقض فرجامی مطابق موازین تشخیص و تأیید می‌شود. این رأی به موجب [[ماده ۳ مواد اضافه شده به قانون آیین دادرسی کیفری]] در موارد مشابه لازم‌الاتباع است.