نمایش مبدأ برای ماده ۲۷۶ قانون آیین دادرسی مدنی

'''ماده ۲۷۶ قانون آیین دادرسی مدنی''': هر گاه [[خوانده]] در [[جلسه دادرسی]] در قبال [[ادعا|ادعای]] [[خواهان]] به علت عارضه‌ای از قبیل لکنت زبان یا لال بودن سکوت نماید [[قاضی]] [[دادگاه]] رأساً یا به وسیله مترجم یا متخصص امر مراد وی را کشف یا عارضه را برطرف می‌نماید و چنانچه سکوت خوانده و استنکاف وی از باب تعمد و ایذاء باشد دادگاه ضمن تذکر عواقب شرعی و قانونی کتمان حقیقت، سه بار به خوانده اخطار می‌نماید که در نتیجه استنکاف، [[نکول از حلف|ناکل]] شناخته می‌شود، در این صورت با سوگند خواهان دعوا ثابت و [[حکم]] بر محکومیت خوانده صادر خواهد شد.
* {{زیتونی|[[ماده ۲۷۵ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده قبلی]]}}
* {{زیتونی|[[ماده ۲۷۷ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}}