نمایش مبدأ برای ماده ۲۸۷ قانون آیین دادرسی کیفری

'''ماده ۲۸۷ قانون آیین دادرسی کیفری:''' در جریان [[تحقیقات مقدماتی]]، [[مراجع قضایی|مرجع قضائی]] حسب مورد، [[طفل|اطفال]] و [[نوجوان|نوجوانان]] موضوع این قانون را به والدین، [[ولی|اولیاء]]، یا [[سرپرست قانونی]] یا در صورت فقدان یا عدم دسترسی یا امتناع از پذیرش آنان، به هر [[شخص حقیقی]] یا [[شخص حقوقی|حقوقی]] که مصلحت بداند، می‌سپارد. اشخاص مذکور ملتزمند هرگاه حضور طفل یا نوجوان لازم باشد او را به مرجع قضائی معرفی نمایند. افراد پانزده تا هجده سال نیز شخصاً ملزم به معرفی خود به دادگاه می‌باشند.

در صورت ضرورت، اخذ [[کفیل]] یا [[وثیقه قانونی|وثیقه]] تنها از [[متهم|متهمان]] بالای پانزده سال امکان‌پذیر است. در صورت عجز از معرفی کفیل یا ایداع وثیقه یا در مورد [[جرم|جرائم]] پیش‌بینی شده در [[ماده ۲۳۷ قانون آیین دادرسی کیفری|ماده (۲۳۷)]] این قانون، [[دادسرا]] یا دادگاه می‌تواند با رعایت [[ماده ۲۳۸ قانون آیین دادرسی کیفری|ماده (۲۳۸)]] این قانون، [[قرار نگهداری موقت]] آنان را در [[کانون اصلاح و تربیت]] صادر کند.

تبصره - قرار نگهداری موقت، تابع کلیه آثار و احکام [[قرار بازداشت موقت]] است.
* {{زیتونی|[[ماده ۲۸۶ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده قبلی]]}}
* {{زیتونی|[[ماده ۲۸۸ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده بعدی]]}}