نمایش مبدأ برای اصل صلاحیت بر صلاحیت در حقوق ایران و فرانسه

'''اصل صلاحیت بر صلاحیت در حقوق ایران و فرانسه''' نام مقاله ای از [[سحر کریمی]] و [[جواد شمسی]] و [[میلاد سلطانی]] است که در دوره ده شماره یک [[فصلنامه علمی حقوق تطبیقی دانشگاه مفید]] منتشر شده است.

== '''چکیده''' ==
اصل صلاحیت بر صلاحیت به معنی توانایی داور در تشخیص صلاحیت خود است. این اصل برای حمایت از کارایی داوری به عنوان وسیله حل و فصل اختلافات مطرح شده است. جایگاه واقعی این اصل زمانی است که در اعتبار یا دامنه موافقت‌نامه داوری تردید وجود دارد. رویه قضایی و دکترین فرانسه حدود این اصل را مشخص نموده‌اند، در حالی که این اصل در حقوق ایران ضابطه‌مند نشده و شناخت جامعی نسبت به آن وجود ندارد. بموجب اصل مزبور طرح مستقل دعوای ابطال موافقتنامه داوری در دادگاه مورد پیدا نمی کند و در جایی که موافقتنامه داوری آشکارا باطل یا غیر قابل اجرا است از جمله در زمینه قراردادهای مصرف کننده و کارگر موجب نفی صلاحیت دادگاه نمی شود. لذا در این مقاله پیشنهاد شده است که در قانون آیین دادرسی مدنی ماده‌ای به بیان صریح این اصل اختصاص یابد.

== '''کلیدواژه‌ها''' ==

* اثر مثبت
* اثر منفی
* تفکیک پذیری
* داوری 
* صلاحیت

[[رده:مقالات سحر کریمی]]
[[رده:مقالات جواد شمسی]]
[[رده:مقالات میلاد سلطانی]]
[[رده:مقالات فصلنامه علمی حقوق تطبیقی دانشگاه مفید]]
[[رده:مقالات شماره یکم فصلنامه علمی حقوق تطبیقی دانشگاه مفید]]
[[رده:مقالات منتشر شده در سال 1402]]
[[رده:مقالات حقوق تطبیقی]]
[[رده:حقوق تطبیقی]]
[[رده:صلاحیت]]