نمایش مبدأ برای حجیت قاعده ظهور در فقه امامیه

'''حجیت قاعده ظهور در فقه امامیه''' نام مقاله ای از [[اسماعیل رضایی]] و [[محمد رضا فلاح]] و [[محمد جواد جعفری]] بوده که در دوره دوازدهم شماره چهل و چهارم (تابستان 1398) [[فصلنامه تحقیقات حقوقی بین المللی]] منتشر شده است.

== چکیده ==
اعتبار و حجیت احکام شرعی از طریق ظواهر کتاب و [[سنت]] در نزد دانشمندان اصول و [[فقه امامیه]] امری پذیرفته شده و مسلم تلقی می شود. مراد از حجت بودن ظواهر قرآن این است که ظاهر قرآن مانند هر متن بشری برای خواننده و شنونده قابل فهم می‌باشد و آنچه را که انسان از ظواهر قرآن با استفاده از قرائن لفظی و سیاق و سباق متوجه می‌‌‌شود برای وی حجت می‌باشد و به همین ترتیب احادیث و روایاتی که از پیامبر اکرم (ص) و ائمه معصومین علیهم السلام به دست مارسیده است حجت هستند. از این رو مقاله مذکور پس از بسط فضای مفهومی موضوع تحقیق، دلایل حجیت [[قاعده ظهور]] در فقه امامیه را مورد بررسی و مطالعه قرار خواهد داد. مطابق با مستندات موضوعی ارائه شده در این مقاله، روش تحقیق، توصیفی-تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات در آن، کتابخانه‌ای می‌باشد. یافته‌های این مطالعه، حاکی از آن است که: اولاً در فقه امامیه ظاهر قرآن کریم و احادیث و روایات موثقی که در اختیار ماست حجت هستند، زیرا اگر غیر ازاین باشد نه تنها ارتباط مسلمانان با کتاب آسمانی و احادیث و روایات قطع می شود بلکه اعتماد ازجامعه مسلمانان سلب می شود، ثانیاً، ظواهر قرآن کریم و روایات نیر بسان هر متن مکتوب دیگر تابع ضوابط زبانی و کلامی است و همانگونه که از ظاهر هر متن دیگر می توان با استفاده از قرائن لفظی و معنوی به مقصود گوینده یا نویسنده پی برد.از ظاهر قرآن کریم و به تبع آن روایات موثق نیز برای مسلمانان حجت است.

== کلیدواژه ها ==

* فقه امامیه
* قران
* حجیت
* قاعده ظهور

[[رده:مقالات منتشر شده در سال 1398]]
[[رده:فصلنامه تحقیقات حقوقی بین المللی]]
[[رده:مقالات دوره دوازدهم شماره چهل و چهارم فصلنامه تحقیقات حقوقی بین المللی]]
[[رده:مقالات اسماعیل رضایی]]
[[رده:مقالات محمد رضا فلاح]]
[[رده:مقالات محمد جواد جعفری]]
[[رده:مقالات حقوق خصوصی]]