نمایش مبدأ برای ماده ۴۶ قانون مجازات عمومی مصوب ۱۳۵۲

دادگاه ميتواند در صورت وجود كيفيات مخفف مجازاتهاي جنحه و جنايت را بطريق زير تخفيف دهد. مگر اينكه در قانون خلاف آن ‌مقرر شده باشد:

1- اعدام به حبس دائم يا حبس جنائي درجه 1
2- حبس دائم به حبس جنائي درجه 1 يا درجه 2.
3- حبس جنائي درجه 1 به حبس جنائي درجه 2 كه بيش از سه سال نباشد يا حبس جنحه‌اي كه كمتر از دو سال نباشد.
4- حبس جنائي درجه 2- بحبس جنحه‌اي كه بيش از دو سال و كمتر از ششماه نباشد.
5- حبس جنحه‌اي تا حداقل حبس مزبور يا تا حداقل جزاي نقدي.
تبصره 1- در مورد جزاهاي نقدي نسبي كيفيات مشدد و مخفف قابل اعمال نيست ولي در مورد جزاي نقدي ثابت دادگاه ميتواند در صورت ‌وجود كيفيات مخفف جزاي نقدي را اعم از اينكه توام با حبس باشد يا نباشد تا نصف حداقل مقرر براي آن جرم و در صورتيكه بدون حداقل و حداكثر‌باشد تا نصف تخفيف دهد.
تبصره 2- در صورتيكه مرتكب قبلا با استفاده از كيفيات مخفف بجزاي نقدي محكوم شده باشد دادگاه نميتواند مجدداً با رعايت تخفيف مجازات حبس او را بجزاي نقدي تبديل نمايد مگر اينكه جرم ارتكابي قبلي غير عمدي باشد.

== رویه های قضایی ==

* [[رای وحدت رویه شماره 26 مورخ 1353/03/15 هیات عمومی دیوان عالی کشور (تخفیف مجازات اقامت اجباری)]]