نمایش مبدأ برای معناکاوی «شخص ثالث» در اعتراض ثالث به رأی دادگاه؛ بحثی درباره رأی وحدت رویه شماره 831 دیوان عالی کشور

'''معناکاوی «شخص ثالث» در اعتراض ثالث به رأی دادگاه؛ بحثی درباره رأی وحدت رویه شماره 831 دیوان عالی کشور''' نام مقاله ای از [[مجید غمامی]] که در شماره چهارم (پاییز و زمستان ۱۴۰۲) در [[نشریه نقد و تحلیل آراء قضایی]] منتشر شده است.

== چکیده ==
احترام به اصل نسبی بودن اثر رأی دادگاه و قاعده اعتبار امر قضاوت شده مانع از قابلیت استناد رأی در برابر اشخاص ثالث نیست و اگر در مقام استناد به رأی دادگاه در برابر شخص ثالث، او رأی را مخالف یا تضییع کننده حقوق خود یابد، می‌تواند به رأی اعتراض کند و از این طریق تجدید رسیدگی را تقاضا کند. این شیوه شکایت از رأی را اعتراض شخص ثالث می‌نامند. مسأله اساسی در پذیرش این اعتراض آن است که دادگاه احراز کند شخص معترض نسبت به دادرسی انجام پذیرفته «ثالث» تلقی می‌شود. در این باره که اگر در مرحله تجدید نظرخواهی برخی از اصحاب دعوای نخستین به منزله تجدید نظرخوانده به دادرسی دعوت نشوند، آیا می‌توان آنان را نسبت به دادرسی در جریان یا خاتمه یافته در مرحله تجدیدنظر «ثالث» شمرد بین دادگاههای تجدیدنظر استان بوشهر اختلاف‌نظر پدید آمده است که هیأت عمومی دیوان کشور به موجب رأی وحدت رویه شماره 831 این اختلاف را به صورتی نیکو فیصله داده است. آن‌چه در ادامه می‌خوانید در توجیه و تبیین مبانی رأی هیأت عمومی است. 

== کلیدواژه‌ها ==
* شخص ثالث
* اعتراض ثالث
* اثر انتقالی پژوهش
* نفع شخص ثالث


[[رده:مقالات منتشر شده در سال 1402]]
[[رده:مقالات نشریه نقد و تحلیل آراء قضایی]]
[[رده:مقالات شماره چهارم نشریه نقد و تحلیل آراء قضایی]]
[[رده:مقالات مجید غمامی]]