نمایش مبدأ برای ویژگیهای حقوقی معاهدات منعقده از سوی سازمانهای بین المللی

{{جعبه اطلاعات پایان نامه|عنوان=ویژگیهای حقوقی معاهدات منعقده از سوی سازمانهای بین المللی|رشته تحصیلی=حقوق بین الملل|دانشجو=عبدالجواد سعادت|استاد راهنمای اول=محسن شیری|مقطع تحصیلی=کارشناسی ارشد|سال دفاع=۱۳۷۶|دانشگاه=دانشگاه تهران}}
'''ویژگیهای حقوقی معاهدات منعقده از سوی سازمانهای بین المللی''' عنوان پایان نامه ای است که توسط [[عبدالجواد سعادت]]، با راهنمایی [[محسن شیری]]  در سال ۱۳۷۶ و در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه تهران دفاع گردید.
==چکیده==
دورانی که ما در آن به سر می بریم دارای ویژگیهای متفاوتی از قرون پیشین است . دولتها در حد اعلایی روابط بین خود را افزایش داده اند. بنا به ملاحظات متعددی، اغلب روابط بین المللی هم اکنون در قالب سازمانهای بین المللی سر و سرمان می یابد. این سازمانها شیوه های بسیار متنوعی را جهت نظم بخشی به روابط بین الملل مورد استفاده قرار می دهند، ولی بدون هیچ تردیدی، انعقاد معاهدات در میان این شیوه ها، جایگاه برتر را در اختیار دارد. سازمانها بین المللی – که ویژگی اصلی آنها، عمل هر سازمان بین المللی در چارچوب و حوزهء صلاحیتی خاص خود است – به منظور پیشبرد و رسیدن به اهداف خود، معاهدات بسیاری را با دولتهای عضو، دولتهای غیرعضو و سایر سازمانهای بین المللی منعقد می کنند. در مورد کشورها، رویه انعقاد معاهدات و ویژگیهای آن کاملا جا افتاده و مشخص است و مسایل مربوط به معاهدات بین الدولی مورد رسیدگی فراوان قضایی و داوری و نیز موضوع بسیاری نوشتارهای حقوقی قرار گرفته است ولی آیا معاهدات منعقده از سوی سازمانهای بین المللی نیز چنین جایگاهی را در عرصه مباحث حقوق بین الملل بدست آورده اند؟ آیا این معاهدات خصایصی شبیه به معاهدات بین الدولی دارند و یا با آنها متفاوتند؟ در این معاهدات ، مسایلی که معمولا راجع به هر معاهده ای وجود دارد از قبیل حق شرط، تاثیر بر اشخاص ثالث ، عطف به ماسبق نشدن، اهلیت و ... چگونه حل می شوند؟ نسبت قواعد آمره بین المللی با این معاهدات چیست و شیوه های حل اختلاف چگونه است ؟ از همه اینها مهمتر، یک سازمان بین المللی چگونه دارای این موقعیت شده است تا در عرصه بین المللی که جولانگاه کشورها بود به اهلیت انعقاد معاهده دست یابد؟ درست است که ملاحظات مختلف ، استمرار حضور و انجام وظایف این بازیگران بین المللی را به خوبی توجیه می کند ولی از لحاظ حقوقی، انچه مطلوبیت دارد، جستجوی مبنای حقوقی برای این خصوصیت ، یعنی اهلیت معاهده سازی سازمانهای بین المللی است . مقصود اصلی از این بخش ، شناسایی و تحقیق راجع به شخصیت حقوقی بین المللی برای سازمانهاست . اگر مشخص شود که سازمانهای بین المللی در عرصه جهانی و بر پایه و مبنایی حقوقی، دارای شخصیت حقوقی شده و به همین دلیل از تابعان حقوق بین الملل محسوب می گردند آنگاه قسمت اصلی بحث ، یعنی اهلیت این سازمانها جهت انعقاد معاهده، اثبات شده است چرا که اهلیت انعقاد معاهده نخستین ثمره و نتیجهء داشتن شخصیت حقوقی بین المللی است .
==کلیدواژه ها==
* سازمان بین المللی
* جنبه حقوقی
* عهدنامه