ماده ۱ قانون مطبوعات مصوب ۱۳۶۴: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
* [[بررسی اجمالی مقررات کیفری ماهوی و شکلی حاکم بر نشریات الکترونیکی در حقوق ایران]] | * [[بررسی اجمالی مقررات کیفری ماهوی و شکلی حاکم بر نشریات الکترونیکی در حقوق ایران]] | ||
* [[نظام حقوقی خبر گزاری ها و شبه خبر گزاری ها در ایران]] | |||
نسخهٔ ۲۵ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۲۷
مطبوعات در اين قانون عبارتند از نشرياتي كه به طور منظم با نام ثابت و تاريخ و شماره رديف در زمينه هاي گوناگون خبري، انتقادي،اجتماعي، سياسي، اقتصادي، كشاورزي، فرهنگي، ديني، علمي، فني، نظامي، هنري، ورزشي و نظاير اينها منتشر مي شوند. نشريه الكترونيكي، رسانه‌اي است كه به طور مستمر در محيط رقمي (ديجيتال)، انواع خبر، تحليل، مصاحبه و گزارش را در قالب نوشتار، صدا و تصوير منتشر مي نمايد. خبرگزاري داخلي، مؤسسه اي خبري است كه در زمينه جمع آوري، پردازش و انتشار خبر، تحليل، مصاحبه و گزارش در قالب نوشتار، صدا و تصوير در محيط رقمي (ديجيتال) و يا غير آن فعاليت مي نمايد. تبصره 1 - انتشار فوق العاده اختصاص به نشريه اي دارد كه به طور مرتب انتشار مي يابد. تبصره 2 - نشريه اي كه بدون اخذ پروانه از هيأت نظارت بر مطبوعات منتشر گردد از شمول قانون مطبوعات خارج بوده و تابع قوانين عمومي است. تبصره 3 - كليه نشريات الكترونيكي مشمول مواد اين قانون است. تبصره 4 - خبرگزاري هاي داخلي از حيث حقوق، وظايف، حمايت هاي قانوني و جرائم و مجازات ها و مرجع و نحوه دادرسي مشمول احكام مقرر در اين قانون و اصلاحات آن مي باشند. مديرعامل و نويسندگان و تهيه كنندگان مطالب خبرگزاري ها حسب مورد داراي همان مسؤوليت هايي هستند كه براي مديرمسؤول و نويسنده مطبوعات منظور شده است. هيأت نظارت بر خبرگزاري ها، همان هيأت نظارت بر مطبوعات خواهد بود. آيين نامه اجرائي اين تبصره ظرف سه ماه با پيشنهاد وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي به تصويب هيأت وزيران خواهد رسيد.