ماده ۳۴۲ قانون مدنی

مقدار و جنس و وصف مبیع باید معلوم باشد و تعیین مقدار آن به وزن یا کیل یا عدد یا ذرع یا مساحت یا مشاهده، تابع عرف بلد است.

توضیح واژگان

به چیزی که با کیل، سنجیده گردد؛ مکیل گویند.

پیشینه

برخلاف انگلیس و مصر، در نظام حقوقی ایران، ثمن باید معلوم باشد.

کلیات توضیحی تفسیری دکترین

در لزوم معلوم بودن موضوع قرارداد، تفاوتی در عین معین، کلی در معین، کلی فی الذمه، مبیع و ثمن نیست.

در مواردی که موضوع معامله عین معین است؛ باید مصداق آن در میان چند عین خارجی، مشخص گردد؛ درغیراینصورت چنین معامله ای صحیح نیست. مگراینکه طرفین توافق نموده باشند که بایع، بتواند به جای عین معین مورد توافق، مال دیگری را تسلیم نماید.

اگر مورد معامله کلی باشد؛ تعیین کمیت، جنس و اوصاف اساسی کالا، کافی بوده؛ و وصف مرغوبیت آن، می تواند مبهم باشد؛ که در اینصورت، انتخاب با متعهد است؛ به شرط آنکه انتخاب او معیوب نباشد.

اگر دو ساعت، دارای خصوصیات یکسان بوده؛ و مالک، یکی از آن دو را، بدون تعیین مصداق بفروشد؛ چون غرری در میان نیست؛ چنین معامله ای صحیح است.

نیازی نیست که همه ویژگی های مبهم، و جزئی مورد معامله، در قرارداد ذکر گردد؛ زیرا دراینصورت همیشه، بهانه ای برای ابطال عقد وجود خواهد داشت. مثلاً لزومی ندارد که طرفین، درمورد رنگ اتومبیل صفر کیلومتر هم، توافق نمایند.

جهت صحت معامله، ثمن نیز، همانند مبیع، باید از جهت ماهیت، کمیت، و کیفیت معلوم باشد. و علت اینکه قانونگذار، در دو ماده، تنها به بیان شرایط مبیع تصریح نموده؛ این است که مبیع، در معنای عرفی خود، دارای ویژگی ها و ماهیت های متفاوتی است.

درصورت معلوم بودن مورد معامله در نظر عرف، نیازی به بیان ویژگی های آن، و یا مشاهده وجود ندارد. و درواقع دراینگونه موارد، این عرف است؛ که حکم به معلوم بودن موضوع عقد می نماید.

نحوه معلوم نمودن مبیع، با توجه به کلی یا معین بودن آن، متفاوت است. در عین معین، فرد مورد معامله باید معین باشد؛ اما در رابطه با بیع کلی، تعیین جنس، کیفیت و کمیت مبیع کفایت می نماید.

مستندات فقهی

در رابطه با غرری و باطل بودن معامله ای که تعیین ثمن آن، بدون هیچگونه محدودیتی، به بایع و یا ثالث، واگذار گردیده؛ ادعای اجماع شده است.

سوابق فقهی

اگر به هنگام معامله، دلال بگوید که زمین، در فلان منطقه قرار دارد؛ و بعدها با مراجعه به پلاک ثبتی، معلوم گردد که مورد معامله، واقع در نقطه دیگری بوده است؛ دراینصورت معامله باطل است. هرچند فروشنده مدعی گردد که خود او نیز، زمین مزبور را، بدون اینکه ببیند؛ و یا اینکه بداند در کجا قرار دارد؛ خریده است.

اگر تعیین ثمن معامله، به کارشناس محول گردیده باشد؛ چنین قراردادی غرری نیست.

فروش یکی از دو عین، به نحو مردد، و یا اعطای حق انتخاب به ثالث، صحیح نیست.

رویه های قضایی

به موجب دادنامه شماره 131 مورخه 20/3/1369 شعبه 22 دیوان عالی کشور، در بیع املاک، مساحت مورد معامله باید مشخص گردد؛ و تعیین آن به صورت تقریبی، صحیح نبوده؛ و موجب بی اعتباری قرارداد می شود.

مصادیق و نمونه ها

• فروش یکی از دو خانه و باغ، به نحو مردد، صحیح نیست.