ماده 39 قانون اجرای احکام مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) جز (فاطمه امیدی صفحهٔ ماده 39 قاون اجرای احکام مدنی را به ماده 39 قانون اجرای احکام مدنی منتقل کرد: غلط املایی) |
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{DISPLAYTITLE:ماده 39 قانون اجرای احکام مدنی}} | {{DISPLAYTITLE:ماده 39 قانون اجرای احکام مدنی}} | ||
'''ماده 39 قانون اجرای احکام مدنی:''' هر گاه [[حکم|حکمی]] که به موقع اجرا گذارده شده بر اثر [[فسخ]] یا نقض یا [[اعاده دادرسی]] به موجب [[حکم نهایی]] بلااثر شود عملیات اجرایی به‌دستور [[دادگاه]] اجراکننده حکم به حالت قبل از اجرا بر می‌گردد و در صورتی که [[محکوم‌به]] [[عین معین]] بوده و استرداد آن ممکن نباشد [[دادورز]] ([[مأمور اجرا]]) مثل یا قیمت آن را وصول می‌نماید. اعاده عملیات اجرایی به دستور دادگاه به ترتیبی که برای اجرای حکم مقرر است بدون صدور [[اجراییه]] به عمل می‌آید. | |||
== منابع == | |||
{{پانویس}} | |||
نسخهٔ ۱۰ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۳۵
ماده 39 قانون اجرای احکام مدنی: هر گاه حکمی که به موقع اجرا گذارده شده بر اثر فسخ یا نقض یا اعاده دادرسی به موجب حکم نهایی بلااثر شود عملیات اجرایی به‌دستور دادگاه اجراکننده حکم به حالت قبل از اجرا بر می‌گردد و در صورتی که محکوم‌به عین معین بوده و استرداد آن ممکن نباشد دادورز (مأمور اجرا) مثل یا قیمت آن را وصول می‌نماید. اعاده عملیات اجرایی به دستور دادگاه به ترتیبی که برای اجرای حکم مقرر است بدون صدور اجراییه به عمل می‌آید.