ماده ۱۱۶۲ قانون مدنی

در مورد مواد قبل دعوی نفی ولد باید در مدتی که عادتاً پس از تاریخ اطلاع یافتن شوهر از تولد طفل برای امکان اقامه دعوی کافی می‌باشد اقامه گردد و در هر حال دعوی مزبور پس از انقضای دو ماه از تاریخ اطلاع یافتن شوهر از تولد طفل مسموع نخواهد بود.

توضیح واژگان

ولد کسی است که بدون واسطه، یا باواسطه، از شخصی به وجود آمده باشد.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

پس از انقضای مدت مذکور در این ماده، دیگر هیچ عذری از مدعی نفی ولد، پذیرفته نخواهدشد.

به دلالت ظاهر ماده، پس از انقضای مدت مذکور در این ماده، دیگر هیچ عذری از مدعی نفی ولد، پذیرفته نخواهدشد. اما همچنانکه عدم اقامه دعوی نفی ولد در مدت قانونی، دلالت بر اقرار به ابوت می نماید؛ در مواردی نظیر فورس ماژور، که عذر موجه به شمار می آید؛ دیگر چنین دلالتی جایگاهی ندارد.

مدت مرور زمان مندرج در این ماده، از لحظه آگاه شدن مرد از تولد طفل شروع می گردد؛ نه از زمان تولد طفل، درغیراینصورت نمی توان عدم اقامه دعوی نفی ولد در مدت قانونی را، اقرار ضمنی به ابوت محسوب نمود.

سکوت، درصورتی می تواند دلالت بر اقرار به ابوت نماید که با شواهد و اماراتی، همراه باشد. البته با بیان معاذیر عقلایی، می توان منکر دلالت چنین سکوت استثنایی با اقرار به ابوت شد.

سوابق فقهی

حق اقامه دعوی نفی ولد، حقی فوری بوده؛ که تأخیر در آن، پذیرفته نیست؛ مگر در موردی که حسب عادت و به طور طبیعی، تأخیر در اقامه دعوی مزبور، عذر موجه محسوب گردد.