ماده ۶۸۴ قانون مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «عقد ضمان عبارت است از این که شخصی مالی را که بر ذمه‌ی دیگری است به عهده بگیرد....» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
== توضیح واژگان == | == توضیح واژگان == | ||
قانونگذار در این ماده، ضمان را به معنی الاخص آن تعریف نموده است. | قانونگذار در این ماده، ضمان را به معنی الاخص آن تعریف نموده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=موجبات و مسقطات ضمان قهری در فقه و حقوق مدنی ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1379|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=684244|صفحه=|نام۱=اسداله|نام خانوادگی۱=لطفی|چاپ=1}}</ref> | ||
== پیشینه == | == پیشینه == | ||
درصورت فقدان تراضی خاص بین طرفین، ضمان، مشتمل بر ملحقات دین، هزینه های قابل مطالبه، و هزینه هایی است که پس از اخطار به ضامن، صرف گردیده است. | درصورت فقدان تراضی خاص بین طرفین، ضمان، مشتمل بر ملحقات دین، هزینه های قابل مطالبه، و هزینه هایی است که پس از اخطار به ضامن، صرف گردیده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مدنی مصر|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5331036|صفحه=|نام۱=محمدعلی|نام خانوادگی۱=نوری|چاپ=2}}</ref> | ||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی تفسیری دکترین == | ||
به دلیل مطابقت مفاد بند 2 ماده 292 قانون مدنی با ضمان، ایجاد تعهد جدید، دلالت بر از بین رفتن تضمین های تعهد سابق دارد. | به دلیل مطابقت مفاد بند 2 ماده 292 قانون مدنی با ضمان، ایجاد تعهد جدید، دلالت بر از بین رفتن تضمین های تعهد سابق دارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آموزه های حقوق مدنی تعهدات|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3635476|صفحه=|نام۱=محمدکاظم|نام خانوادگی۱=مهتاب پور|نام۲=افروز|نام خانوادگی۲=صمدی|نام۳=راضیه|نام خانوادگی۳=آرمین|چاپ=1}}</ref> و بین ضمان و انتقال دین، باید قائل به تفاوت های زیر شد: | ||
- در انتقال دین، متعدٌله مداخله ای نداشته؛ و طرف قرارداد انتقال دین محسوب نمی گردد. اما در ضمان، متعهدٌله، یکی از طرفین عقد است. | - در انتقال دین، متعدٌله مداخله ای نداشته؛ و طرف قرارداد انتقال دین محسوب نمی گردد. اما در ضمان، متعهدٌله، یکی از طرفین عقد است. | ||
- در انتقال دین، تضمیناتی که به دین قبلی تعلق دارد؛ ازبین نمی رود؛ ولی در ضمان؛ تضمینات دین سابق، اعتبار خود را از دست می دهند. | - در انتقال دین، تضمیناتی که به دین قبلی تعلق دارد؛ ازبین نمی رود؛ ولی در ضمان؛ تضمینات دین سابق، اعتبار خود را از دست می دهند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=ضمان عقدی در حقوق مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=34168|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=1}}</ref> | ||
ضمان، تعهدی است تبعی. زیرا ضامن، دینی را برعهده می گیرد؛ که متعلق به مضمونٌ عنه بوده است.( | ضمان، تعهدی است تبعی. زیرا ضامن، دینی را برعهده می گیرد؛ که متعلق به مضمونٌ عنه بوده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (عقود معین، قسمت چهارم) (عقود اذنی، وثیقه های دین، ودیعه،عاریه، وکالت، ضمان)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=سهامی انتشار|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2658556|صفحه=|نام۱=ناصر|نام خانوادگی۱=کاتوزیان|چاپ=6}}</ref> | ||
== مستندات فقهی == | == مستندات فقهی == | ||
با استناد به آیه 40 سوره قلم، " سَلْهُمْ أَيُّهُمْ بِذلِكَ زَعِيمٌ"، می توان قائل به پذیرش ضمان گردید.( | با استناد به آیه 40 سوره قلم، " سَلْهُمْ أَيُّهُمْ بِذلِكَ زَعِيمٌ"، می توان قائل به پذیرش ضمان گردید.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قواعد فقه (جلد اول) (با تطبیق بر قوانین)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=دانشگاه امام صادق(ع)|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2424272|صفحه=|نام۱=حمید|نام خانوادگی۱=بهرامی احمدی|چاپ=1}}</ref> | ||
== منابع == | |||
{{پانویس}} | |||
نسخهٔ ۱۵ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۳۸
عقد ضمان عبارت است از این که شخصی مالی را که بر ذمه‌ی دیگری است به عهده بگیرد. متعهد را ضامن طرف دیگر را مضمون‌له و شخص ثالث را مضمون‌عنه یا مدیون اصلی می‌گویند.
توضیح واژگان
قانونگذار در این ماده، ضمان را به معنی الاخص آن تعریف نموده است.[۱]
پیشینه
درصورت فقدان تراضی خاص بین طرفین، ضمان، مشتمل بر ملحقات دین، هزینه های قابل مطالبه، و هزینه هایی است که پس از اخطار به ضامن، صرف گردیده است.[۲]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
به دلیل مطابقت مفاد بند 2 ماده 292 قانون مدنی با ضمان، ایجاد تعهد جدید، دلالت بر از بین رفتن تضمین های تعهد سابق دارد.[۳] و بین ضمان و انتقال دین، باید قائل به تفاوت های زیر شد:
- در انتقال دین، متعدٌله مداخله ای نداشته؛ و طرف قرارداد انتقال دین محسوب نمی گردد. اما در ضمان، متعهدٌله، یکی از طرفین عقد است.
- در انتقال دین، تضمیناتی که به دین قبلی تعلق دارد؛ ازبین نمی رود؛ ولی در ضمان؛ تضمینات دین سابق، اعتبار خود را از دست می دهند.[۴]
ضمان، تعهدی است تبعی. زیرا ضامن، دینی را برعهده می گیرد؛ که متعلق به مضمونٌ عنه بوده است.[۵]
مستندات فقهی
با استناد به آیه 40 سوره قلم، " سَلْهُمْ أَيُّهُمْ بِذلِكَ زَعِيمٌ"، می توان قائل به پذیرش ضمان گردید.[۶]
منابع
- ↑ اسداله لطفی. موجبات و مسقطات ضمان قهری در فقه و حقوق مدنی ایران. چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1379. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 684244
- ↑ محمدعلی نوری. قانون مدنی مصر. چاپ 2. گنج دانش، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5331036
- ↑ محمدکاظم مهتاب پور، افروز صمدی و راضیه آرمین. آموزه های حقوق مدنی تعهدات. چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3635476
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. ضمان عقدی در حقوق مدنی. چاپ 1. گنج دانش، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 34168
- ↑ ناصر کاتوزیان. حقوق مدنی (عقود معین، قسمت چهارم) (عقود اذنی، وثیقه های دین، ودیعه،عاریه، وکالت، ضمان). چاپ 6. سهامی انتشار، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2658556
- ↑ حمید بهرامی احمدی. قواعد فقه (جلد اول) (با تطبیق بر قوانین). چاپ 1. دانشگاه امام صادق(ع)، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2424272