رای وحدت رویه شماره 820 دیوان عالی کشور درباره حق تجدیدنظر خواهی دادستان نسبت به آراء صادر شده در جرایم قابل گذشت: تفاوت میان نسخه‌ها

'''رای وحدت رویه شماره 820 مورخ 16/ 1/ 1401 ھیات عمومی دیوان عالی کشور:''' با توجه به اینکه حق [[تجدیدنظر خواهی|تجدیدنظرخواھی]] [[دادستان]] موضوع بند پ ماده  ۴٣٣ [[قانون آیین دادرسی کیفری]] مصوب  ١٣٩٢ با اصلاحات و الحاقات بعدی، مطلق است و شامل تجدیدنظرخواھی نسبت به آراء صادر شده در [[جرایم قابل گذشت]] نیز می شود و با عنایت به اینکه صرف عدم درخواست تجدیدنظر از سوی [[شاکی خصوصی|شاکی]] به معنای گذشت وی نیست، بنابراین، در جرایم قابل گذشت، مادام که شاکی [[گذشت شاکی|گذشت]] خود را اعلام نکرده است، حق تجدیدنظرخواھی دادستان نسبت به آراء [[برائت]] به قوت خود باقی است. بنا به مراتب، رأی شعبه پنجاه و ھفتم دادگاه تجدیدنظر استان تھران که با این نظر انطباق دارد، به اکثریت آراء صحیح و قانونی تشخیص داده میشود. این رأی طبق ماده  ۴٧١ قانون مذکور، در موارد مشابه برای شعب [[دیوان عالی کشور]]، دادگاه ھا و سایر مراجع، اعم از قضایی و غیر آن لازم الاتباع است.

* [[جرایم قابل گذشت]]