ماده ۳ قانون داوری تجاری بین المللی: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) جز (added Category:اظهارنامه using HotCat) |
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده ۳ قانون داوری تجاری بین المللی:''' | '''ماده ۳ قانون داوری تجاری بین المللی: ابلاغ اوراق و اخطاریهها''' | ||
در صورتی که بین طرفین راجع به نحوه و مرجع [[ابلاغ]] اوراق مربوط به [[داوری]] توافقی صورت نگرفته باشد، به یکی از طرق ذیل عمل خواهد شد: | |||
الف - در داوری سازمانی، نحوه و مرجع ابلاغ مطابق مقررات سازمان مزبور خواهد بود. | الف - در داوری سازمانی، نحوه و مرجع ابلاغ مطابق مقررات سازمان مزبور خواهد بود. | ||
خط ۱۲: | خط ۱۴: | ||
۳ - مخاطب نفیاً یا اثباتاً پاسخ مقتضی داده باشد. | ۳ - مخاطب نفیاً یا اثباتاً پاسخ مقتضی داده باشد. | ||
== منابع == | |||
{{پانویس}} | |||
{{مواد قانون داوری تجاری بین المللی}} | {{مواد قانون داوری تجاری بین المللی}} |
نسخهٔ ۲۳ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۵۳
ماده ۳ قانون داوری تجاری بین المللی: ابلاغ اوراق و اخطاریهها
در صورتی که بین طرفین راجع به نحوه و مرجع ابلاغ اوراق مربوط به داوری توافقی صورت نگرفته باشد، به یکی از طرق ذیل عمل خواهد شد:
الف - در داوری سازمانی، نحوه و مرجع ابلاغ مطابق مقررات سازمان مزبور خواهد بود.
ب - داور می تواند راسا" نحوه ومرجع ابلاغ را مشخص کند و بر اساس آن اوراق داوری را برای طرفین ارسال دارد.
ج - متقاضی داوری می تواند درخواست ارجاع امر به داوری را از طریق نامه سفارشی دو قبضه، پیام تصویری، تلکس و تلگرام و اظهارنامه و نظایر آن برای طرف دیگر ارسال دارد، درخواست مزبور وقتی ابلاغ شده محسوب می شود که:
۱ - وصول آن به مخاطب محرز باشد.
۲ - مخاطب بر طبق مفاد درخواست اقدامی کرده باشد.
۳ - مخاطب نفیاً یا اثباتاً پاسخ مقتضی داده باشد.