ماده ۲۱۸ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «درمقابل تردید یا انکار، هرگاه ارائه کننده سند، سند خود را استرداد نماید، داد...» ایجاد کرد)
(بدون تفاوت)

نسخهٔ ‏۱۱ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۲۸

درمقابل تردید یا انکار، هرگاه ارائه کننده سند، سند خود را استرداد نماید، دادگاه به اسناد و دلایل دیگر رجوع می کند. استرداد سند دلیل بر بطلان آن نخواهد بود، چنانچه صاحب سند، سند خود را استرداد نکرد و سند مؤثر در دعوا باشد، دادگاه مکلف است به اعتبار آن سند رسیدگی نماید.

توضیح واژگان

منکر : کسی است که خواسته دعوی را تکذیب کرده و یا در برابر مدعی سکوت اختیار نماید ، به طور کلی هر واکنشی که مدعی علیه در رد خواسته از خود نشان دهد .85818

پیشینه

مفاد این ماده در ماده 297 قانون آیین دادرسی مدنی سال 1290 و هچنین ماده 378 قانون آیین دادرسی سال 1318 پیش بینی شده بود.699400

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

فرایند رسیدگی به ادعای انکار و تردید با قرار اعدادی صادره از دادگاه شروع می شود.1330952

در صورتی که ابراز کننده سند ، سند خود را استرداد نموده و از دادگاه بخواهد آن را نادیده بگیرد ، سند از اعداد دلایل خارج شده و دیگر موجبی برای رسیدگی به انکار یا تردید وجود ندارد.1330946در غیر اینصورت در صورتی که سند موثر در دعوا باشد به اعتبار آن رسیدگی می شود.334629 موثر در دعوی بدان معنی است که سند با دعوی ارتباط کامل داشته ( مرتبط بودن ) و همچنین سند یاد شده به کیفیتی است که اقناع وجدان دادرس را  تغییر دهد.334377

مقررات ماده 207 این قانون بر این ماده حاکم می باشد بدین مفهوم که در صورتی که طرف مقابل به بخشی از سند که به نفعش می باشد استناد کند امکان استرداد سند وجود ندارد.117999