ماده ۱۷ قانون حمایت از اطفال و نوجوانان

هر كس از وقوع جرم يا شروع به آن يا خطر شديد و قريب ‌الوقوع عليه طفل يا نوجواني مطلع بوده يا شاهد وقوع آن باشد و با وجود توانايي اعلام و گزارش به مقامات يا مراجع صلاحيتدار و كمك طلبيدن از آنها از اين امر خودداري كند يا در صورت عدم دسترسي به اين مقامات و مراجع و يا عدم تأثير دخالت آنها در رفع تجاوز و خطر، از اقدامات فوري و متناسب براي جلوگيري از وقوع خطر و يا تشديد نتيجه آن امتناع كند، مشروط بر اينكه با اين اقدام، خطري مشابه يا شديدتر و يا خطر كمتر قابل توجهي متوجه خود او يا ديگران نشود، به يكي از مجازات‌ هاي درجه شش قانون مجازات اسلامي محكوم مي ‌شود. تبصره - اگر مرتكب جرم مذكور در اين ماده از افرادي باشد كه مطابق قوانين و مقررات و يا بر حسب وظيفه شغلي مكلف به اعلام، گزارش يا كمك مي‌‌ باشند و يا به اقتضاي حرفه خود مي ‌توانند كمك مؤثري كنند، به دو يا هر سه مجازات‌ درجه شش قانون مجازات اسلامي و حسب مورد به انفصال موقت از خدمات دولتي يا عمومي يا محروميت از فعاليت در آن حرفه به مدت شش ‌ماه تا دو سال محكوم مي‌ شود.