ماده ۳۹۷ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها
(ابرابزار) |
جز (Wikihagh admin صفحهٔ ماده 397 قانون آیین دادرسی مدنی را به ماده ۳۹۷ قانون آیین دادرسی مدنی منتقل کرد: فارسی سازی نویسه ها) |
(بدون تفاوت)
| |
نسخهٔ ۱ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۳:۲۷
مهلت درخواست فرجام خواهی برای اشخاص ساکن ایران بیست روز و برای اشخاص مقیم خارج دو ماه می‌باشد.
توضیح واژگان
مهلت قانونی: به مدت زمان قانونی اطلاق می‌گردد که پس از انقضای آن و بدون ایراد خوانده قرار رد دعوی صادر می‌گردد. ۳۶۹۳۶۳/
مرور زمان: عبارت از گذشتن مدتی است که به موجب قانون پس از آن دعوی شنیده نمی‌شود. ۵۴۵۳۴۱/
پیشینه
مشابه مفاد این ماده ذیل ماده ۵۴۴ قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۲۹0 (699767) و همچنین ماده ۵۲۶ قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۳۱۸ بیان شده بود. ۱۴۰۹۶۰/ رعایت مسافت در قانون جدید حذف شده‌است زیرا ارتباطات گسترده و آسان می‌باشد. ۱۴۰۹۶۱/
نکات توضیحی و تفسیری دکترین
در این ماده مهلت فرجام خواهی در ارتباط با افرادی مطرح شده‌است که می‌خواهند از حق خود مبنی بر فرجام خواستن از رای دادگاه استفاده کنند. ۹۹۳۵۴۷/۱۴۳۸۵۹/این مهلت برای افراد ساکن ایران بیست روز و برای اشخاص مقیم خارج دوماه می‌باشد ۱۴۳۸۶۰/، در صورتی که موکل مقیم خارج از کشور باشد اما وکیل در ایران اقامت داشته باشد، به نظر می‌رسد مهلت فرجام خواهی بیست روز خواهد بود. ۹۹۳۵۵۳/
انتقادات
این ماده دارای اشکال عبارتی است، عبارت «درخواست فرجام خواهی» دارای یک واژه زاید است. درخواست فرجام به معنای فرجام خواهی و فرجام خواهی به معنای درخواست فرجام است و لذا واژه درخواست در این عبارت اضافی است. ۹۹۳۵۴۶/
مناسب بود در مورد فرجام خواهی از آرای غیابی نیز مقرراتی پیش‌بینی شود. ۱۴۰۹۶۲/