۱۲٬۲۹۷
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) (ابرابزار) |
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده ۲۳۷ قانون آیین دادرسی مدنی''': دادگاه می‌تواند برای اینکه آزادی گواه بهتر تأمین شود گواهی او را بدون حضور اصحاب دعوا استماع نماید. | '''ماده ۲۳۷ قانون آیین دادرسی مدنی''': [[دادگاه]] می‌تواند برای اینکه آزادی [[شاهد|گواه]] بهتر تأمین شود [[شهادت|گواهی]] او را بدون حضور [[اصحاب دعوا]] استماع نماید. در این صورت پس از ادای گواهی بلافاصله اصحاب دعوا را از [[اظهار|اظهارات]] گواه مطلع می‌سازد. | ||
* {{زیتونی|[[ماده ۲۳۶ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده قبلی]]}} | * {{زیتونی|[[ماده ۲۳۶ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده قبلی]]}} | ||
* {{زیتونی|[[ماده ۲۳۸ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}} | * {{زیتونی|[[ماده ۲۳۸ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}} | ||
== پیشینه == | == پیشینه == | ||
این ماده در | این ماده در [[قوانین موقتی اصول محاکمات حقوقی|قوانین موقتی اصول محاکمات حقوقی مصوب ۱۲۹۰]] مشابهی نداشته<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=روند نمای تقنینی قانون آیین دادرسی مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2797976|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=رفیعی|چاپ=1}}</ref> اما در [[ماده ۴۲۰ قانون آیین دادرسی مدنی ۱۳۱۸|ماده ۴۲۰ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸]] چنین مقرر شده بود که:«دادگاه می‌تواند در موقع اداء گواهی یکی از گواه‌ها به اصحاب دعوی یا یکی از آن‌ها امر بکند که از دادگاه خارج شوند برای اینکه آزادی گواه بهتر تأمین شود در این صورت بعد از اداء گواهی دادگاه شخص یا اشخاص خارج شده را برگردانده و گواهی که در غیاب آن‌ها اداء شده آگاه می‌سازد».<ref>[[ماده ۴۲۰ قانون آیین دادرسی مدنی ۱۳۱۸]]</ref> | ||
== نکات توضیحی و تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی و تفسیری دکترین == | ||