ماده ۲۳۷ قانون آیین دادرسی مدنی

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۲۳۷ قانون آیین دادرسی مدنی: دادگاه می‌تواند برای اینکه آزادی گواه بهتر تأمین شود گواهی او را بدون حضور اصحاب دعوا استماع نماید. در این صورت پس از ادای گواهی بلافاصله اصحاب دعوا را از اظهارات گواه مطلع می‌سازد.

مواد مرتبط

پیشینه

این ماده در قوانین موقتی اصول محاکمات حقوقی مصوب ۱۲۹۰ مشابهی نداشته[۱] اما در ماده ۴۲۰ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸ چنین مقرر شده بود که:«‌دادگاه می‌تواند در موقع اداء گواهی یکی از گواه‌ها به اصحاب دعوی یا یکی از آن‌ها امر بکند که از دادگاه خارج شوند برای اینکه آزادی‌ گواه بهتر تأمین شود در این صورت بعد از اداء گواهی دادگاه شخص یا اشخاص خارج شده را برگردانده و گواهی که در غیاب آن‌ها اداء شده آگاه می‌سازد».[۲]

نکات تفسیری دکترین ماده 237 قانون آیین دادرسی مدنی

عده‌ای معتقدند قید «می‌تواند» نشان از اختیار دادرس در عمل به این ماده می‌باشد.[۳] به عبارت دیگر، قسمت ابتدای این ماده از قواعد مخیره می‌باشد. اما قسمت انتهایی آن آمره است.[۴] بدین معنا که در صورتی که دادگاه مطابق قسمت اول این ماده گواهی شهود را بدون حضور طرفین دعوا استماع کند، عمل به قسمت انتهایی ماده یعنی اعلام فوری اظهارات گواه به طرفین ضروری است.[۵] شایان ذکر است که آزادی گواه امری است که به گواه مربوط می‌شود. بنابراین، اگر دادگاه دستور خارج شدن طرفین پرونده را بدهد اما گواه با این امر مخالفت نماید یا حضور طرفین را بدون اشکال بداند به نظر می‌رسد دادگاه حق اخراج کردن طرفین را ندارد.[۶]

همچنین، نکته مهمی که باید به آن توجه داشت این است که قبل از شروع گواهی گواه طرفین باید حضور داشته باشند، چراکه از حقوق طرفین جرح گواه بوده و به دلالت ماده ۲۳۲ قانون آیین دادرسی مدنی طرفین باید قبل از شروع گواهی حضور داشته باشند تا در صورت تمایل گواه را جرح نمایند.[۷][۸]

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 237 قانون آیین دادرسی مدنی

  1. دادگاه اختیار دارد گواهی شاهد را بدون حضور اصحاب دعوا بشنود.
  2. هدف از عدم حضور اصحاب دعوا، تأمین آزادی بهتر برای گواه است.
  3. پس از شنیدن گواهی، دادگاه موظف است اصحاب دعوا را از اظهارات گواه مطلع سازد.

مقالات مرتبط

منابع

  1. علی رفیعی. روند نمای تقنینی قانون آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. فکرسازان، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2797976
  2. ماده ۴۲۰ قانون آیین دادرسی مدنی ۱۳۱۸
  3. علی عباس حیاتی. آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 2. میزان، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1253228
  4. عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 558444
  5. علی عباس حیاتی. شرح قانون آیین دادرسی مدنی. چاپ 2. سلسبیل، 1385.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 472488
  6. عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 558452
  7. علی مهاجری. مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد دوم). چاپ 1. فکرسازان، 1387.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 458612
  8. علی عباس حیاتی. شرح قانون آیین دادرسی مدنی. چاپ 2. سلسبیل، 1385.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 472476