نظریه شماره 7/1401/1330 مورخ 1402/01/15 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره ادعای صادرکننده چک در مورد موارد مصرح در ماده ۲۳ قانون صدور چک: تفاوت میان نسخه‌ها

'''چکیده نظریه شماره 7/1401/1330 مورخ 1402/01/15 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره ادعای  صادرکننده یا [[قائم مقام قانونی]] او در مورد موارد مصرح در ماده [[ماده ۲۳ قانون صدور چک|۲۳ قانون صدور چک]]''': از آنجایی که موضوع دعوا یا شکایت حسب مورد در مرجع قضایی ذی صلاح حقوقی یا کیفری مطرح می شود، مرجع قضایی رسیدگی کننده به دعاوی موضوع قسمت اخیر ماده ۲۳، قرار توقف عملیات اجرایی را صادر می کند و نه مرجع قضایی صادرکننده اجراییه؛ زیرا عبارات [[ظن]] قوی پیدا کند و از اجرای [[سند]] مذکور ضرر جبران ناپذیر وارد گردد در ماده ۲۳ یاد شده، اموری است که باید توسط مرجع قضایی رسیدگی کننده احراز شود و اصولا این امر توسط مرجع قضایی صادر کننده اجراییه که در مقام رسیدگی به ادعاهای [[طرفین دعوا|طرفین]] نمی باشد، قابل احراز نیست؛ بنابراین، [[مراجع قضایی|مرجع قضایی]] صادر کننده قرار توقف عملیات اجرایی، حسب مورد [[دادسرا]]، دادگاه کیفری یا [[دادگاه حقوقی]] است که به دعاوی مذکور رسیدگی می کند.