ماده ۷۱۴ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (Wikihagh admin صفحهٔ ماده 714 قانون مجازات اسلامی (1392) را به ماده ۷۱۴ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲) منتقل کرد: فارسی سازی نویسه ها) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
دیه صدماتی که موجب تغییر رنگ پوست می‌شود، به شرح ذیل است: | [[دیه]] صدماتی که موجب تغییر رنگ پوست می‌شود، به شرح ذیل است: | ||
الف ـ سیاه شدن پوست صورت، شش هزارم، کبود شدن آن، سه هزارم و سرخ شدن آن، یک و نیم هزارم دیه کامل | الف ـ سیاه شدن پوست صورت، شش هزارم، کبود شدن آن، سه هزارم و سرخ شدن آن، یک و نیم هزارم دیه کامل | ||
ب ـ تغییر رنگ پوست سایر اعضاء، حسب مورد نصف مقادیر مذکور در بند (الف) | ب ـ تغییر رنگ پوست سایر اعضاء، حسب مورد نصف مقادیر مذکور در بند (الف) | ||
تبصره 1 ـ در حکم مذکور فرقی بین اینکه عضو دارای دیه مقدر باشد یا نباشد، نیست. همچنین فرقی بین تغییر رنگ تمام یا قسمتی از عضو و نیز بقاء یا زوال اثر آن نمی باشد. | تبصره 1 ـ در حکم مذکور فرقی بین اینکه عضو دارای دیه مقدر باشد یا نباشد، نیست. همچنین فرقی بین تغییر رنگ تمام یا قسمتی از عضو و نیز بقاء یا زوال اثر آن نمی باشد. | ||
تبصره 2 ـ در تغییر رنگ پوست سر، ارش ثابت است. | تبصره 2 ـ در تغییر رنگ پوست سر، [[ارش]] ثابت است. | ||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | |||
این ماده دیه صدمات موجب تغییر رنگ پوست را تعیین کرده است و برای سیاه شدن،کبود شدن و سرخ شدن صورت و سایر اعضای بدن دیه تعیین کرده است.بدیهی است در صورتی که ایراد ضرب متضمن آثار فوق نباشد،دیه ای بر ضارب تحمیل نخواهد شد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کیفری اختصاصی (جرایم علیه اشخاص- جنایات)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=351328|صفحه=|نام۱=حسین|نام خانوادگی۱=آقایی نیا|چاپ=5}}</ref> | |||
== سوابق فقهی == | |||
فقهای عامه عقیده دارند که جنایتی که باعث تغییر رنگ دائمی و کامل صورت شود دیه کامل دارد.چون جمال و زیبایی که منفعت واحدی است با این جنایت از بین رفته است.اما اگر تغییر رنگ دائمی یا کامل نباشد،به جهت آنکه جمال به طور کامل از بین نرفته است همچنین به دلیل فقدان نص،حکومت است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=دیات (دیه نفس، موجبات ضمان کیفری، دیات اعضا و منافع آنها، اعضایی که دیه مقدر دارند، دیه بر منافع اعضا، دیه زخم های سر و صورت)|ترجمه=|جلد=|سال=1382|ناشر=دانشگاه تهران|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=837920|صفحه=|نام۱=ابوالقاسم|نام خانوادگی۱=گرجی|چاپ=2}}</ref> | |||
== مستندات فقهی == | |||
مستند حکم این ماده قضاوت حضرت امیر(ع) است که اسحاق بن عمار آن را روایت کرده است که هرچند ضعیف است اما مشهور فقها به آن عمل کرده اند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=دیات (دیه نفس، موجبات ضمان کیفری، دیات اعضا و منافع آنها، اعضایی که دیه مقدر دارند، دیه بر منافع اعضا، دیه زخم های سر و صورت)|ترجمه=|جلد=|سال=1382|ناشر=دانشگاه تهران|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=837904|صفحه=|نام۱=ابوالقاسم|نام خانوادگی۱=گرجی|چاپ=2}}</ref> | |||
== رویه های قضایی == | |||
طبق نظریه 7/952-62/6/30 اداره حقوقی"در ضربات عمدی که موجب سرخی یا کبودی یا سیاهی بدن مصدوم شود،[[قصاص]] قابلیت اعمال ندارد."<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون مجازات اسلامی|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=670200|صفحه=|نام۱=ایرج|نام خانوادگی۱=گلدوزیان|چاپ=5}}</ref> | |||
== انتقادات == | |||
این ماده دیه صدمات موجب تغییر رنگ پوست را مشخص کرده است اما در خصوص تعزیر ضارب در صورتی که آثاری نداشته باشد نص قانونی در بین نداریم و برخی قائل به اختیار قاضی بر مجازات او هستند.هرچند گفته شده است با توجه به اصل 36 قانون اساسی و سایر مواد قانونی،مجازات اشخاص بدون قانونی که جرم ارتکابی را تعیین و مجازات مشخص برای آن معین کرده باشد،نقض اصل قانونی بودن جرم و مجازات است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کیفری اختصاصی (جرایم علیه اشخاص- جنایات)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=351368|صفحه=|نام۱=حسین|نام خانوادگی۱=آقایی نیا|چاپ=5}}</ref>همچنین در مواردی که ضرب وارد شده بر فرد،اثری بر بدن مضروب نگذاشته است،مبنایی برای تعیین ارش که در [[ماده ۵۵۹ قانون مجازات اسلامی|ماده 559]] به آن اشاره شده است وجود ندارد،ضمن اینکه این ماده از جنایت بر عضو سخن میگوید و بعید است که بتوان یک ضرب ساده فاقد کوچک ترین اثری را تحت چنین عنوانی در نظر گرفت.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کیفری اختصاصی (جرایم علیه اشخاص)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=354692|صفحه=|نام۱=حسین|نام خانوادگی۱=میرمحمدصادقی|چاپ=7}}</ref> | |||
== منابع == | |||
{{پانویس}} | |||
نسخهٔ ۹ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۴۳
دیه صدماتی که موجب تغییر رنگ پوست می‌شود، به شرح ذیل است: الف ـ سیاه شدن پوست صورت، شش هزارم، کبود شدن آن، سه هزارم و سرخ شدن آن، یک و نیم هزارم دیه کامل ب ـ تغییر رنگ پوست سایر اعضاء، حسب مورد نصف مقادیر مذکور در بند (الف) تبصره 1 ـ در حکم مذکور فرقی بین اینکه عضو دارای دیه مقدر باشد یا نباشد، نیست. همچنین فرقی بین تغییر رنگ تمام یا قسمتی از عضو و نیز بقاء یا زوال اثر آن نمی باشد. تبصره 2 ـ در تغییر رنگ پوست سر، ارش ثابت است.
نکات توضیحی تفسیری دکترین
این ماده دیه صدمات موجب تغییر رنگ پوست را تعیین کرده است و برای سیاه شدن،کبود شدن و سرخ شدن صورت و سایر اعضای بدن دیه تعیین کرده است.بدیهی است در صورتی که ایراد ضرب متضمن آثار فوق نباشد،دیه ای بر ضارب تحمیل نخواهد شد.[۱]
سوابق فقهی
فقهای عامه عقیده دارند که جنایتی که باعث تغییر رنگ دائمی و کامل صورت شود دیه کامل دارد.چون جمال و زیبایی که منفعت واحدی است با این جنایت از بین رفته است.اما اگر تغییر رنگ دائمی یا کامل نباشد،به جهت آنکه جمال به طور کامل از بین نرفته است همچنین به دلیل فقدان نص،حکومت است.[۲]
مستندات فقهی
مستند حکم این ماده قضاوت حضرت امیر(ع) است که اسحاق بن عمار آن را روایت کرده است که هرچند ضعیف است اما مشهور فقها به آن عمل کرده اند.[۳]
رویه های قضایی
طبق نظریه 7/952-62/6/30 اداره حقوقی"در ضربات عمدی که موجب سرخی یا کبودی یا سیاهی بدن مصدوم شود،قصاص قابلیت اعمال ندارد."[۴]
انتقادات
این ماده دیه صدمات موجب تغییر رنگ پوست را مشخص کرده است اما در خصوص تعزیر ضارب در صورتی که آثاری نداشته باشد نص قانونی در بین نداریم و برخی قائل به اختیار قاضی بر مجازات او هستند.هرچند گفته شده است با توجه به اصل 36 قانون اساسی و سایر مواد قانونی،مجازات اشخاص بدون قانونی که جرم ارتکابی را تعیین و مجازات مشخص برای آن معین کرده باشد،نقض اصل قانونی بودن جرم و مجازات است.[۵]همچنین در مواردی که ضرب وارد شده بر فرد،اثری بر بدن مضروب نگذاشته است،مبنایی برای تعیین ارش که در ماده 559 به آن اشاره شده است وجود ندارد،ضمن اینکه این ماده از جنایت بر عضو سخن میگوید و بعید است که بتوان یک ضرب ساده فاقد کوچک ترین اثری را تحت چنین عنوانی در نظر گرفت.[۶]
منابع
- ↑ حسین آقایی نیا. حقوق کیفری اختصاصی (جرایم علیه اشخاص- جنایات). چاپ 5. میزان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 351328
- ↑ ابوالقاسم گرجی. دیات (دیه نفس، موجبات ضمان کیفری، دیات اعضا و منافع آنها، اعضایی که دیه مقدر دارند، دیه بر منافع اعضا، دیه زخم های سر و صورت). چاپ 2. دانشگاه تهران، 1382. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 837920
- ↑ ابوالقاسم گرجی. دیات (دیه نفس، موجبات ضمان کیفری، دیات اعضا و منافع آنها، اعضایی که دیه مقدر دارند، دیه بر منافع اعضا، دیه زخم های سر و صورت). چاپ 2. دانشگاه تهران، 1382. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 837904
- ↑ ایرج گلدوزیان. محشای قانون مجازات اسلامی. چاپ 5. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1384. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 670200
- ↑ حسین آقایی نیا. حقوق کیفری اختصاصی (جرایم علیه اشخاص- جنایات). چاپ 5. میزان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 351368
- ↑ حسین میرمحمدصادقی. حقوق کیفری اختصاصی (جرایم علیه اشخاص). چاپ 7. میزان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 354692