ماده ۲۸۲ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (Wikihagh admin صفحهٔ ماده 282 قانون آیین دادرسی مدنی را به ماده ۲۸۲ قانون آیین دادرسی مدنی منتقل کرد: فارسی سازی نویسه ها) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
== توضیح واژگان == | == توضیح واژگان == | ||
سوگند: سوگند عبارت است از تأیید رسمی وجود یک امری توسط ذینفع در یک مرجع قضایی می‌باشد، سوگند در قانون آیین دادرسی مدنی به عنوان دلیل آمده است. | سوگند: سوگند عبارت است از تأیید رسمی وجود یک امری توسط ذینفع در یک مرجع قضایی می‌باشد، سوگند در قانون آیین دادرسی مدنی به عنوان دلیل آمده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق تحلیلی اراضی و املاک (اثبات، ثبت، تملک اراضی و املاک)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2783888|صفحه=|نام۱=بهرام|نام خانوادگی۱=حسن زاده|چاپ=2}}</ref> | ||
== پیشینه == | == پیشینه == | ||
این ماده در قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۲۹۰ مشابهی | این ماده در قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۲۹۰ مشابهی نداشته است<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=روند نمای تقنینی قانون آیین دادرسی مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2798368|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=رفیعی|چاپ=1}}</ref> اما مفاد این ماده در ماده ۴۶۴ قانون آیین دادرسی مدنی سابق بیان شده بود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=560216|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=3}}</ref> | ||
== نکات توضیحی و تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی و تفسیری دکترین == | ||
پس از صدور قرار اتیان سوگند چنانچه طرفین یا یکی از آن‌ها حاضر نباشند، وقت رسیدگی تعیین و طرفین برای انجام مراسم دعوت می‌شوند و حضور شخصی که باید اتیان سوگند نماید کفایت نمی‌کند | پس از صدور قرار اتیان سوگند چنانچه طرفین یا یکی از آن‌ها حاضر نباشند، وقت رسیدگی تعیین و طرفین برای انجام مراسم دعوت می‌شوند و حضور شخصی که باید اتیان سوگند نماید کفایت نمی‌کند<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=560228|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=3}}</ref>؛ دعوت ان‌ها به جهت اجرای مراسم اتیان سوگند می‌بایست در احضارنامه قید گردد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=574100|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=1}}</ref> علت حضور باید در احضارنامه قید شود تا شخص از نظر شرایط شرعی و مذهبی خود را آماده نماید.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=560220|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=3}}</ref> | ||
منظور از دادگاه محل ادای سوگند همان دادگاه صالح به رسیدگی به دعوا می‌باشد اما قانون گذار از عبارت دادگاه محل ادای سوگند استفاده کرده‌است که این عبارت موجب اشکال است؛ چرا که دادگاه محل ادای سوگند الزاماً دادگاه صالح به رسیدگی به اصل دعوا نیست و ممکن است دادگاه صالح در چهارچوب ماده ۲۸۸ به قاضی دیگری نیابت دهد تا قسم را استماع کند که در این صورت محل استقرار آن قاضی دادگاه محل ادای سوگند خواهد بود نه دادگاهی که برای رسیدگی به اصل دعوا صالح است. | منظور از دادگاه محل ادای سوگند همان دادگاه صالح به رسیدگی به دعوا می‌باشد اما قانون گذار از عبارت دادگاه محل ادای سوگند استفاده کرده‌است که این عبارت موجب اشکال است؛ چرا که دادگاه محل ادای سوگند الزاماً دادگاه صالح به رسیدگی به اصل دعوا نیست و ممکن است دادگاه صالح در چهارچوب ماده ۲۸۸ به قاضی دیگری نیابت دهد تا قسم را استماع کند که در این صورت محل استقرار آن قاضی دادگاه محل ادای سوگند خواهد بود نه دادگاهی که برای رسیدگی به اصل دعوا صالح است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=460056|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=1}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=574096|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=1}}</ref> | ||
== سوابق و مستندات فقهی == | == سوابق و مستندات فقهی == | ||
مرحوم محقق خویی می‌فرمایند: «مشهور فقها اعتقاد دارند حاکم فقط در مجلس قضا می‌تواند دیگری را سوگند بدهد اما دلیل بر این ادعا وجود ندارد بلکه اظهر آن است که سوگند دادن در غیر مجلس قضا جایز | مرحوم محقق خویی می‌فرمایند: «مشهور فقها اعتقاد دارند حاکم فقط در مجلس قضا می‌تواند دیگری را سوگند بدهد اما دلیل بر این ادعا وجود ندارد بلکه اظهر آن است که سوگند دادن در غیر مجلس قضا جایز می‌باشد»<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=560224|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=3}}</ref> | ||
== منابع: == | |||
{{پانویس}} | |||
نسخهٔ ۲۲ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۳۳
درصورتی که طرفین حاضر نباشند، دادگاه محل ادای سوگند، تعیین وقت نموده و طرفین را احضار می‌نماید. دراحضار نامه علت حضور قید می‌گردد.
توضیح واژگان
سوگند: سوگند عبارت است از تأیید رسمی وجود یک امری توسط ذینفع در یک مرجع قضایی می‌باشد، سوگند در قانون آیین دادرسی مدنی به عنوان دلیل آمده است.[۱]
پیشینه
این ماده در قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۲۹۰ مشابهی نداشته است[۲] اما مفاد این ماده در ماده ۴۶۴ قانون آیین دادرسی مدنی سابق بیان شده بود.[۳]
نکات توضیحی و تفسیری دکترین
پس از صدور قرار اتیان سوگند چنانچه طرفین یا یکی از آن‌ها حاضر نباشند، وقت رسیدگی تعیین و طرفین برای انجام مراسم دعوت می‌شوند و حضور شخصی که باید اتیان سوگند نماید کفایت نمی‌کند[۴]؛ دعوت ان‌ها به جهت اجرای مراسم اتیان سوگند می‌بایست در احضارنامه قید گردد.[۵] علت حضور باید در احضارنامه قید شود تا شخص از نظر شرایط شرعی و مذهبی خود را آماده نماید.[۶]
منظور از دادگاه محل ادای سوگند همان دادگاه صالح به رسیدگی به دعوا می‌باشد اما قانون گذار از عبارت دادگاه محل ادای سوگند استفاده کرده‌است که این عبارت موجب اشکال است؛ چرا که دادگاه محل ادای سوگند الزاماً دادگاه صالح به رسیدگی به اصل دعوا نیست و ممکن است دادگاه صالح در چهارچوب ماده ۲۸۸ به قاضی دیگری نیابت دهد تا قسم را استماع کند که در این صورت محل استقرار آن قاضی دادگاه محل ادای سوگند خواهد بود نه دادگاهی که برای رسیدگی به اصل دعوا صالح است.[۷][۸]
سوابق و مستندات فقهی
مرحوم محقق خویی می‌فرمایند: «مشهور فقها اعتقاد دارند حاکم فقط در مجلس قضا می‌تواند دیگری را سوگند بدهد اما دلیل بر این ادعا وجود ندارد بلکه اظهر آن است که سوگند دادن در غیر مجلس قضا جایز می‌باشد»[۹]
منابع:
- ↑ بهرام حسن زاده. حقوق تحلیلی اراضی و املاک (اثبات، ثبت، تملک اراضی و املاک). چاپ 2. جنگل، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2783888
- ↑ علی رفیعی. روند نمای تقنینی قانون آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. فکرسازان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2798368
- ↑ عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 560216
- ↑ عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 560228
- ↑ علی مهاجری. قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. فکرسازان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 574100
- ↑ عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 560220
- ↑ علی مهاجری. مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد دوم). چاپ 1. فکرسازان، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 460056
- ↑ علی مهاجری. قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. فکرسازان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 574096
- ↑ عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 560224