ماده ۱۴ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (Wikihagh admin صفحهٔ ماده 14 قانون آيين دادرسي كيفري را به ماده ۱۴ قانون آیین دادرسی کیفری منتقل کرد: فارسی سازی نویسه ها) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
شاكي مي تواند جبران تمام ضرر و زيان هاي مادي و معنوي و منافع ممكن الحصول ناشي از جرم را مطالبه | شاكي مي تواند جبران تمام ضرر و زيان هاي مادي و معنوي و منافع ممكن الحصول ناشي از جرم را مطالبه کند. | ||
تبصره 1 ماده 14: زيان معنوي عبارت از صدمات روحي يا هتك حيثيت و اعتبار شخصي ، خانوادگي يا اجتماعي است . دادگاه مي تواند علاوه بر صدور حكم به جبران خسارت مالي ، به رفع زيان از طرق ديگر از قبيل الزام به عذرخواهي و درج حكم در جرايد و امثال آن حكم نمايد . | تبصره 1 ماده 14: زيان معنوي عبارت از صدمات روحي يا هتك حيثيت و اعتبار شخصي ، خانوادگي يا اجتماعي است . دادگاه مي تواند علاوه بر صدور حكم به جبران خسارت مالي ، به رفع زيان از طرق ديگر از قبيل الزام به عذرخواهي و درج حكم در جرايد و امثال آن حكم نمايد . | ||
تبصره 2 ماده 14: منافع ممكن الحصول تنها به مواردي اختصاص دارد كه صدق اتلاف نمايد . همچنين مقررات مرتبط به منافع ممكن الحصول و نيز پرداخت خسارت معنوي شامل جرائم موجب تعزيرات منصوص شرعي و ديه نمي شود . | تبصره 2 ماده 14: منافع ممكن الحصول تنها به مواردي اختصاص دارد كه صدق اتلاف نمايد . همچنين مقررات مرتبط به منافع ممكن الحصول و نيز پرداخت خسارت معنوي شامل جرائم موجب تعزيرات منصوص شرعي و ديه نمي شود . | ||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | |||
ضرری که در دعاوی کیفری،مورد نظر میباشد،ضرر مادی یا معنوی یا منفعت ممکن الحصول است. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق جزای اختصاصی (جلد اول) (جرایم علیه اشخاص)|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=اندیشه فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2254344|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=4}}</ref> همانطور که در ماده قید شده است،جبران خسارت فقط به صورت مال و پرداخت پول به بزهدیده نیست بلکه ممکن است یک عذرخواهی یا یک عمل خاص فرهنگی برای اعاده وضع به حالت سابق را شامل بشود.مجرم ممکن است خدمتی را برای بزهدیده یا برای اجتماع یا یک بخش خیریه انجام دهد.خدمت به احتماع در مواردی که هیچ بزهدیده حقیقی قابل شناسایی نیست،مناسب است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=اندیشه های حقوقی (3) (مجموعه مقالات عدالت کیفری)|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=نگاه بینه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4089284|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=حبیب زاده|چاپ=1}}</ref> ضمنا یکی از مشکلات و ابهامات قدیمی،امکان یا عدم امکان صدور حکم به جبران خساراتی مازاد بر [[دیه]] قانونی برای پوشش دادن هزینه های درمانی مدعی خصوصی بوده است. در متن اولیه قانون،هزینه های متعارف درمان که مازاد بر دیه باشد،مطابق نظر کارشناس یا بر اساس سایر ادله،قابل مطالبه دانسته شده بود که به موجب همان نظریه شورای نگهبان،خلاف موازین شرع شناخته و حذف شد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4649268|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref> | |||
== مواد مرتبط == | |||
[[ماده ۱۰ قانون مسئولیت مدنی|ماده 10 قانون مسئولیت مدنی]] | |||
== منابع == | |||
<nowiki>{{پانویس}}</nowiki> | |||
نسخهٔ ۱۴ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۵۵
شاكي مي تواند جبران تمام ضرر و زيان هاي مادي و معنوي و منافع ممكن الحصول ناشي از جرم را مطالبه کند.
تبصره 1 ماده 14: زيان معنوي عبارت از صدمات روحي يا هتك حيثيت و اعتبار شخصي ، خانوادگي يا اجتماعي است . دادگاه مي تواند علاوه بر صدور حكم به جبران خسارت مالي ، به رفع زيان از طرق ديگر از قبيل الزام به عذرخواهي و درج حكم در جرايد و امثال آن حكم نمايد .
تبصره 2 ماده 14: منافع ممكن الحصول تنها به مواردي اختصاص دارد كه صدق اتلاف نمايد . همچنين مقررات مرتبط به منافع ممكن الحصول و نيز پرداخت خسارت معنوي شامل جرائم موجب تعزيرات منصوص شرعي و ديه نمي شود .
نکات توضیحی تفسیری دکترین
ضرری که در دعاوی کیفری،مورد نظر میباشد،ضرر مادی یا معنوی یا منفعت ممکن الحصول است. [۱] همانطور که در ماده قید شده است،جبران خسارت فقط به صورت مال و پرداخت پول به بزهدیده نیست بلکه ممکن است یک عذرخواهی یا یک عمل خاص فرهنگی برای اعاده وضع به حالت سابق را شامل بشود.مجرم ممکن است خدمتی را برای بزهدیده یا برای اجتماع یا یک بخش خیریه انجام دهد.خدمت به احتماع در مواردی که هیچ بزهدیده حقیقی قابل شناسایی نیست،مناسب است.[۲] ضمنا یکی از مشکلات و ابهامات قدیمی،امکان یا عدم امکان صدور حکم به جبران خساراتی مازاد بر دیه قانونی برای پوشش دادن هزینه های درمانی مدعی خصوصی بوده است. در متن اولیه قانون،هزینه های متعارف درمان که مازاد بر دیه باشد،مطابق نظر کارشناس یا بر اساس سایر ادله،قابل مطالبه دانسته شده بود که به موجب همان نظریه شورای نگهبان،خلاف موازین شرع شناخته و حذف شد.[۳]
مواد مرتبط
منابع
{{پانویس}}
- ↑ عباس زراعت. حقوق جزای اختصاصی (جلد اول) (جرایم علیه اشخاص). چاپ 4. اندیشه فکرسازان، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2254344
- ↑ محمدجعفر حبیب زاده. اندیشه های حقوقی (3) (مجموعه مقالات عدالت کیفری). چاپ 1. نگاه بینه، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4089284
- ↑ علی خالقی. نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4649268