ماده 282 قانون امور حسبی: تفاوت میان نسخه‌ها

سند: سند، نوشته‌ای است که به‌طور کتبی، به منظور احقاق و اثبات عمل یا [[واقعه حقوقی]] تنظیم می‌گردد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=تأمین خسارت احتمالی|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=مهاجر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2246488|صفحه=|نام۱=جواد|نام خانوادگی۱=خالقیان|چاپ=1}}</ref>

وصیت عملی است قابل رجوع این مطلب از حکم [[ماده ۸۳۸ قانون مدنی]] به دست می‌آید. بر اساس این ماده موصی می‌تواند از [[وصیت]] خود رجوع کند. به موجب [[ماده ۸۳۹ قانون مدنی|ماده ۸۳۹]] نیز موصی چنانچه پس از وصیت اول، وصیت دیگری بر خلاف وصیت اول کند در این صورت، وصیت دوم معتبر است. ماده نامبرده مقرر می‌دارد: اگر موصوی ثانیاً وصیتی بر خلاف وصیت اول نماید، وصیت دوم صحیح است. این دو حکم، از این رو مقرر شده‌اند که شخص موصی می‌تواند در زمان حیات خود یعنی تا زمانی که زنده است و [[اهلیت]] دارد وصیت کند؛ لذا می‌تواند از وصیت پیشین خود رجوع کند. به همین جهت است که ماده ۲۸۲ [[قانون امور حسبی]] اعلام می‌دارد: وصیت نامه سری را همه وقت می‌توان به ترتیبی که برای استرداد اسناد امانتی مقرر است، استرداد نماید. حکم ماده اخیر در تکمیل دو ماده نامبرده از قانون مدنی است و اگر هم این حکم نبود؛ خللی به حق موصی در استرداد وصیت نامه سری وارد نمی‌شد زیرا هر شخصی که امانتی را به شخصی می‌سپارد هر زمان می‌تواند آن امانت را استرداد کند. [[ماده ۶۱۹ قانون مدنی]] در بحث ودیعه می‌گوید: [[امین]] باید عین مالی را که دریافت کرده‌است رد نماید. از تاریخ امتناع، احکام امین به او مترتب نشده و ضامن تلف و هر نقص یا عیبی است که در مال ودیعه حادث شود. اگرچه آن عیب یا نقص مستند به فعل او نباشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (جلد هشتم) (شفعه، وصیت، ارث)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=797928|صفحه=|نام۱=احمدعلی|نام خانوادگی۱=حمیتی واقف|چاپ=1}}</ref>

== منابع ==