ماده ۵۱۱ قانون آیین دادرسی کیفری

ماده 511 قانون آیین دادرسی کیفری: هرگاه هنگام اجراي حكم معلوم شود محكومٌ عليه محكوميت هاي قطعي ديگري داشته است كه در اعمال مقررات تكرار جرم مؤثر است ، قاضي اجراي احكام كيفري ، پرونده را نزد دادگاه صادركننده حكم قطعي ارسال مي كند . در اين صورت ، چنانچه دادگاه ، محكوميت هاي سابق را محرز دانست ، مطابق مقررات اقدام مي نمايد .

تبصره ماده 511: هرگاه حكم در ديوان عالي كشور تأييد شده باشد ، پرونده به آن مرجع ارسال مي شود تا چنانچه محكوميت هاي سابق را محرز دانست ، حكم را نقض و پرونده را جهت صدور حكم به دادگاه صادركننده آن ارسال كند .

نکات توضیحی تفسیری دکترین

در فرض این ماده متهم پس صدور حکم قطعی محکومیت مرتکب جرم دیگری می‌شود و دادگاه دوم بدون لحاظ قواعد تکرار جرم و بدون اطلاع از محکومیت قبلی حکم قطعی صادر می‌کند. این ماده از این حیث که پس از صدور حکم قطعی فرد مرتکب جرم شده با ماده 510 قانون آیین دادرسی کیفری تفاوت دارد.

رویه قضایی

حکم شماره 936 مورخ 19/3/26 شعبه 5 دیوان کشور: مرجع رسیدگی موظف به تحقیقات درباره پیشینه کیفری متهم است و اقرار متهم به داشتن پیشینه کیفری کافی نیست بنابراین هرگاه مرجع رسیدگی به اقرار متهم اکتفا کند دادنامه وی نقض خواهد شد.

حکم شماره 2490-36/6/10 ش 2 .د.ع.ک: برگه پیشینه کیفری در صورتی ملاک تکرار جرم است که قطعیت و لازم الاجرا بودن حکم را بیان کرده باشد.

مواد مرتبط

تبصره ماده 48 قانون مجازات اسلامی 1375: هرگاه حین صدور حکم ، محکومیت های سابق مجرم معلوم نباشد و بعدا معلوم شود ، دادستان مراتب را به دادگاه صادرکننده ی حکم اعلام میکند . در اینصورت اگر دادگاه محکومیت های سابق را محرز دانست میتواند طبق مقررات این ماده اقدام نماید.