ماده ۵۰۸ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات): تفاوت میان نسخه‌ها

هر کس یا گروهی با دول خارجی [[دشمن|متخاصم]] بهر نحو علیه جمهوری اسلامی ایران همکاری نماید، در صورتیکه [[محاربه|محارب]] شناخته نشود ‌به یک تا ده سال حبس محکوم می‌ گردد.

 

منظور از دولت خارجی [[دشمن|متخاصم]]، دولتی است که با ایران روابط دوستانه یا بی طرفانه ندارد اعم از اینکه با ایران در حال جنگ مسلحانه باشد یا خیر.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق جزای اختصاصی (جلد سوم) (جرایم علیه امنیت و آسایش عمومی) (مطالعه تطبیقی)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=432872|صفحه=|نام۱=حسین|نام خانوادگی۱=میرمحمدصادقی|چاپ=17}}</ref> دولت های غیر رسمی خارجی یا سازمان های خارجی، مشمول این عنوان قرار نمی گیرند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات اسلامی (جلد اول) (بخش تعزیرات)|ترجمه=|جلد=|سال=1377|ناشر=فیض|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=857608|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=2}}</ref>

محتوای [[ماده ۵۰۸ قانون مجازات اسلامی|ماده 508]] با تغییراتی در [[ماده 2 قانون تعزیرات مصوب 1362]] و [[‌ماده 3 قانون تعزیرات مصوب 1362]] ذکر شده بود، بدین شکل که در [[ماده ۲ قانون تعزیرات مصوب ۱۳۶۲|ماده 2]] این قانون، مصادیقی از همکاری با [[دشمن]] بیان شده و [[ماده ۳ قانون تعزیرات مصوب ۱۳۶۲|ماده 3]] همکاری با تبعه خارجی را مطمح نظر قرار داده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات اسلامی (جلد اول) (بخش تعزیرات)|ترجمه=|جلد=|سال=1377|ناشر=فیض|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=387084|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=2}}</ref>

طبق این ماده، همکاری با دولت های خارجی برای بر هم زدن امنیت کشور توسط هر شخصی اعم از ایرانی یا خارجی، کارمند یا غیر کارمند، در قلمرو ایران یا خارج از آن، جرم، تلقی شده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات اسلامی (جلد اول) (بخش تعزیرات)|ترجمه=|جلد=|سال=1377|ناشر=فیض|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=857756|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=2}}</ref> هرچند واژه ی «همکاری» در متن ماده به صورت مطلق ذکر شده ولی منصرف از همکاری های علمی، اقتصادی و فرهنگی است که به امنیت داخلی یا خارجی کشور ضربه ای وارد نمی کند، اگرچه این همکاری ها علیه جمهوری اسلامی ایران باشند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات اسلامی (جلد اول) (بخش تعزیرات)|ترجمه=|جلد=|سال=1377|ناشر=فیض|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=387052|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=2}}</ref> همچنین «همکاری» صرفا ظهور در فعل دارد و با ترک فعل محقق نمی شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق جزای اختصاصی (جرایم علیه امنیت و آسایش عمومی)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2600856|صفحه=|نام۱=حسن|نام خانوادگی۱=پوربافرانی|چاپ=1}}</ref> در خصوص [[عنصر معنوی]] این جرم، علاوه بر آگاهی مرتکب به مجرمانه بودن عمل، می توان ادعا کرد که احتمالا قصد مقابله با نظام جمهوری اسلامی نیز شرط می باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات اسلامی (جلد اول) (بخش تعزیرات)|ترجمه=|جلد=|سال=1377|ناشر=فیض|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=857604|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=2}}</ref> گفتنی است که این جرم از نوع [[جرم مطلق|جرائم مطلق]] است که با صرف همکاری واقع می شود و نیازی به تحقق نتیجه (مثلا صدمه به امنیت داخلی و خارجی کشور) ندارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق جزای اختصاصی (جرایم علیه امنیت و آسایش عمومی)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2601052|صفحه=|نام۱=حسن|نام خانوادگی۱=پوربافرانی|چاپ=1}}</ref>

عدم شمول این ماده بر همکاری با دولتی که با ایران روابط دوستانه دارد، محل انتقاد است بنابراین بهتر بود به جای عبارت «دول خارجی [[دشمن|متخاصم]]» از عبارت «علیه جمهوری اسلامی ایران» استفاده می شد و بدین ترتیب دایره شمول این ماده، بر همکاری با سازمان های ایرانی و خارجی مخالف نیز تسری می یافت.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق جزای اختصاصی (جلد سوم) (جرایم علیه امنیت و آسایش عمومی) (مطالعه تطبیقی)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=432872|صفحه=|نام۱=حسین|نام خانوادگی۱=میرمحمدصادقی|چاپ=17}}</ref>