ماده ۲۵۹ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها

جبران خسارت موضوع ماده ( 255 ) اين قانون بر عهده دولت است و در صورتي كه بازداشت بر اثر اعلام مغرضانه جرم ، شهادت كذب و يا تقصير مقامات قضائي باشد ، دولت پس از جبران خسارت مي تواند به مسؤول اصلي مراجعه كند.

به موجب این قانون، جبران خسارت وارده به شخص بی گناهی که در جریان دادرسی یا تحقیقات مقدماتی بازداشت شده و قرار منع تعقیب یا حکم برائت وی صادر شده است، بر عهده دولت است. از همین روی تأسیس صندوقی در وزارت دادگستری بدین منظور پیشبینی شده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=بایسته های آیین دادرسی کیفری جلد اول|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=طرح نوین اندیشه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4777408|صفحه=|نام۱=بابک|نام خانوادگی۱=فرهی|چاپ=1}}</ref> به موجب قسمت اخیر این ماده دولت حق مراجعه به مسئول اصلی خسارت را در صورتی که بازداشت ناشی از اعلام مغرضانه جرم، شهادت کذب یا تقصیر مقام قضایی باشد دارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=بایسته های آیین دادرسی کیفری جلد اول|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=طرح نوین اندیشه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4777416|صفحه=|نام۱=بابک|نام خانوادگی۱=فرهی|چاپ=1}}</ref> این ماده در صورت اجتماع شرایط، مشمول کارشناس اظهار نظر کننده در خصوص پرونده نیز خواهد بود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4763796|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref>