ماده ۵۴۰ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲): تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۵۴۰ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)''': هرگاه [[صدمه]] وارده [[عمدی]] باشد و نوعاً کشنده یا موجب [[قطع عضو]] یا [[آسیب]] بیشتر نباشد لکن اتفاقاً [[سرایت]] کند، علاوه بر [[حق قصاص]] یا [[دیه]]، نسبت به [[جنایت عمد|جنایت عمدی]] کمتر، حسب مورد دیه جنایت بیشتر نیز باید پرداخت شود مانند اینکه شخصی عمداً انگشت دیگری را قطع کند و اتفاقاً این قطع سرایت کند و موجب فوت [[مجنی علیه|مجنی ‌ٌعلیه]] یا قطع دست او گردد، علاوه بر حق قصاص یا دیه انگشت، حسب مورد [[دیه نفس]] یا دیه دست مجنی‌ٌ علیه نیز باید پرداخت شود.

عده ای از ماده فوق چنین نتیجه گرفته اند که جنایت عمدی، موجب [[قصاص]] و [[جنایت غیر عمدی|جنایات غیر عمدی]]، موجب دیه است، لذا ماده فوق با قاعده کلی منطبق است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392)|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6276368|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=1}}</ref> به کار گیری فعل نوعا کشنده را باید [[اماره]] ای بر [[قتل عمدی|عامدانه بودن قتل]] تلقی کرد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1400|ناشر=گالوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6276376|صفحه=|نام۱=علیرضا|نام خانوادگی۱=میرکمالی|نام۲=سحر|نام خانوادگی۲=صالح احمدی|چاپ=4}}</ref>

[[رده:دیه نفس]]