اصل ۱۲۴ قانون اساسی: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohamadreza (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اصل 124 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: رئيس جمهور | '''اصل 124 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران:''' رئيس جمهور می تواند برای انجام وظایف قانونی خود معاونانی داشته باشد. معاون اول رئیس جمهور با موافقت وی اداره هیأت وزیران و مسئولیت هماهنگی سایر معاونت ها را بر عهده خواهد داشت. | ||
== | == فلسفه و مبانی نظری == | ||
با توجه به حذف پست نخست وزیری و انتقال وظایف و اختیارات سنگین آن به ریاست جمهوری، وجود همکاران لایقی که به عنوان بازوی رئیس جمهور قادر به معاونت و یاری وی در هماهنگی و رتق و فتق امور متراکم ( به وجود آمده از تمرکز) باشند لازم خواهد بود. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران حاکمیت و نهادهای سیاسی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3849948|صفحه=|نام۱=سیدمحمد|نام خانوادگی۱=هاشمی|چاپ=23}}</ref> | |||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | |||
معاون اول که از سوی رئیس جمهور بدون نیاز به تایید مجلس تعیین می شود، وظایف عمده نخست وزیر سابق و با موافقت رئیس جمهور، ریاست هیأت وزیران و اداره جلسات دولت و هماهنگی بین سایر معاونت ها را بر عهده دارد. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=کلیات حقوق اساسی|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3213908|صفحه=|نام۱=آیت اله عباسعلی|نام خانوادگی۱=عمیدزنجانی|چاپ=3}}</ref> همچنین به نظر می رسد که منظور " اداره هیات وزیران" همان اداره امور هیات وزیران ( نظیر تشکیل کمیسیون ها و فراهم نمودن دستور کار هیات) باشد. و این امر با ریاست رئیس جمهور بر هیأت وزیران که متضمن نظارت بر کار وزیران و هماهنگی بین آنان است تفاوت دارد. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران حاکمیت و نهادهای سیاسی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3850052|صفحه=|نام۱=سیدمحمد|نام خانوادگی۱=هاشمی|چاپ=23}}</ref> به بیان دیگر گرچه رئیس جمهور حق دارد برای انجام وظایف خود معاونانی داشته باشد اما برخی امور مانند ریاست هیأت وزیران و یا حل و فصل هماهنگی ها با معاونان و وزراء با دخالت مستقیم او امکان پذیر است. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در نظم حقوق کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4734244|صفحه=|نام۱=امیر|نام خانوادگی۱=ساعدوکیل|نام۲=پوریا|نام خانوادگی۲=عسکری|چاپ=3}}</ref> | |||
== مواد مرتبط == | |||
لایحه قانونی تاسیس دفتر رئیس جمهوری اسلامی ایران مصوب 1358 | |||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۷ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۸
اصل 124 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: رئيس جمهور می تواند برای انجام وظایف قانونی خود معاونانی داشته باشد. معاون اول رئیس جمهور با موافقت وی اداره هیأت وزیران و مسئولیت هماهنگی سایر معاونت ها را بر عهده خواهد داشت.
فلسفه و مبانی نظری
با توجه به حذف پست نخست وزیری و انتقال وظایف و اختیارات سنگین آن به ریاست جمهوری، وجود همکاران لایقی که به عنوان بازوی رئیس جمهور قادر به معاونت و یاری وی در هماهنگی و رتق و فتق امور متراکم ( به وجود آمده از تمرکز) باشند لازم خواهد بود. [۱]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
معاون اول که از سوی رئیس جمهور بدون نیاز به تایید مجلس تعیین می شود، وظایف عمده نخست وزیر سابق و با موافقت رئیس جمهور، ریاست هیأت وزیران و اداره جلسات دولت و هماهنگی بین سایر معاونت ها را بر عهده دارد. [۲] همچنین به نظر می رسد که منظور " اداره هیات وزیران" همان اداره امور هیات وزیران ( نظیر تشکیل کمیسیون ها و فراهم نمودن دستور کار هیات) باشد. و این امر با ریاست رئیس جمهور بر هیأت وزیران که متضمن نظارت بر کار وزیران و هماهنگی بین آنان است تفاوت دارد. [۳] به بیان دیگر گرچه رئیس جمهور حق دارد برای انجام وظایف خود معاونانی داشته باشد اما برخی امور مانند ریاست هیأت وزیران و یا حل و فصل هماهنگی ها با معاونان و وزراء با دخالت مستقیم او امکان پذیر است. [۴]
مواد مرتبط
لایحه قانونی تاسیس دفتر رئیس جمهوری اسلامی ایران مصوب 1358
منابع
- ↑ سیدمحمد هاشمی. حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران حاکمیت و نهادهای سیاسی (جلد دوم). چاپ 23. میزان، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3849948
- ↑ آیت اله عباسعلی عمیدزنجانی. کلیات حقوق اساسی. چاپ 3. مجد، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3213908
- ↑ سیدمحمد هاشمی. حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران حاکمیت و نهادهای سیاسی (جلد دوم). چاپ 23. میزان، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3850052
- ↑ امیر ساعدوکیل و پوریا عسکری. قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در نظم حقوق کنونی. چاپ 3. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4734244