ماده 34 قانون حمایت خانواده: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «'''ماده 34 قانون حمایت خانواده مصوب 1391''': مدت اعتبار گواهي عدم امكان سازش براي تسليم به دفتر رسمي ازدواج و طلاق سه ماه پس از تاريخ ابلاغ رأي قطعي يا قطعي شدن رأي است. چنانچه گواهي مذكور ظر...» ایجاد کرد) |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ ۳۱ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۴۷
ماده 34 قانون حمایت خانواده مصوب 1391: مدت اعتبار گواهي عدم امكان سازش براي تسليم به دفتر رسمي ازدواج و طلاق سه ماه پس از تاريخ ابلاغ رأي قطعي يا قطعي شدن رأي است. چنانچه گواهي مذكور ظرف اين مهلت تسليم نشود يا طرفي كه آن را به دفترخانه رسمي طلاق تسليم كرده است ظرف سه ماه از تاريخ تسليم در دفترخانه حاضر نشود يا مدارك لازم را ارائه نكند، گواهي صادرشده از درجه اعتبار ساقط است.
تبصره ـ هرگـاه گواهي عـدم امكان سازش صادرشده بر اساس توافق زوجين به حكم قانون از درجه اعتبار ساقط شود كليه توافقاتي كه گواهي مذكور بر مبناي آن صادر شده است ملغي مي گردد.
پیشینه
سابقه تعیین مدت برای اجرای گواهی عدم امکان سازش به ماده 21 قانون حمایت خانواده مصوب 1353 باز می گردد.[۱]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
عدم تعیین مدت برای حکم طلاق و گواهی عدم امکان سازش موجب می شود طرفین تا هر زمان که خواستند مفاد آن را به اجرا در بیاورند به همین علت برای اجرای احکام مربوط به طلاق وقت تعیین می شود تا افراد سودجو از این موقیت استفاده نکنند و بدین ترتیب تکلیف خانواده ای که متزلزل شده است را مشخص می کند.[۲]
رویه های قضایی
بر اساس نظریه مشورتی 7/92/1190 مورخ 92/6/20 اداره حقوقی قوه قضاییه گواهی عدم امکان سازش با توجه به مواد 33 و 34 قانون حمایت خانواده مصوب 1391 قابل فرجام خواهی نیست و تنها قابل تجدیدنظر است در حالی که حکم طلاق قابل فرجام خواهی است.[۳]
منابع
- ↑ لیلاسادات اسدی و فریده شکری. درس نامه آیین دادرسی مدنی ویژه امور و دعاوی خانوادگی. چاپ 1. دانشگاه امام صادق(ع)، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3441080
- ↑ لیلاسادات اسدی و فریده شکری. درس نامه آیین دادرسی مدنی ویژه امور و دعاوی خانوادگی. چاپ 1. دانشگاه امام صادق(ع)، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3441088
- ↑ لیلاسادات اسدی و فریده شکری. درس نامه آیین دادرسی مدنی ویژه امور و دعاوی خانوادگی. چاپ 1. دانشگاه امام صادق(ع)، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3441080