ماده201 قانون امور حسبی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «ماده 201 ق» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
ماده 201 | '''ماده 201 قانون امور حسبی''': در موقع برداشتن مهر و موم صورت مجلسی مشتمل بر امور زیر تنظیم می شود: | ||
۱- تاریخ- ساعت- روز- ماه- سال با تمام حروف. | |||
۲- [[نام]] و مشخصات [[درخواست]] کننده. | |||
۳- حضور و اظهارات اشخاص ذینفع و نمایندگان آن ها و اشخاصی که [[دادگاه]] بخش دعوت کرده است. | |||
۴- مهر و موم صحیح و بی عیب بوده یا دست خورده با توصیف کامل از دست خوردگی. | |||
۵- نام و [[سمت]] کسی که مهر و موم را برمی دارد. | |||
۶- امضاء کسی که مهر و موم را برمی دارد و سایر حاضرین. | |||
== توضیح واژگان == | |||
دادگاه: مرجعی است که به تجویز [[قانون]] برای رسیدگی به شکایات و [[دعوا|دعاوی]] [[امور حسبی]] تشکیل می شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نگاهی به آیین دادرسی مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=رادنواندیش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6405480|صفحه=|نام۱=یوسف|نام خانوادگی۱=نوبخت|چاپ=1}}</ref> | |||
درخواست: به معنای خواهش، مطالبه، تقاضا هم در امور کیفری وجود دارد و هم در امور مدنی، هرچند درخواست در امور مدنی مصادیق بیشتر و کاربرد فراوان‌تری دارد. مفهوم درخواست با [[دادخواست]] ارتباط زیادی دارد و تمییز آن‌ها از اهمیت فراوانی برخوردار است، چرا که در مورد درخواست لزومی ندارد که تشریفات خاص دادخواست رعایت گردد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1549664|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=کریمی|چاپ=1}}</ref> | |||
== نکات توضیحی == | |||
در ماده 201 [[قانون امور حسبی]]، ذکر موارد بند 1 با تمام حروف به دلیل دقیق تر بودن نوشتن با حروف نسبت به عدد می باشد. در بند سوم نیز اشخاص ذینفع (ماده 194 قانون امور حسبی ناظر به ماده 167 همان قانون)، نمایندگان آن ها (ماده 199 همان قانون) و اشخاصی که دادگاه دعوت کرده است (ماده 197 همان قانون) ذکر شده است. در بند چهارم نیز قید شده که وضعیت مهر و موم باید در هنگام برداشتن آن بررسی شود تا مشخص شود که آیا درست خوردگی در آن وجود دارد یا خیر.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون امور حسبی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1397|ناشر=کتاب آوا|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6568520|صفحه=|نام۱=محمدمجتبی|نام خانوادگی۱=رودیجانی|چاپ=1}}</ref> | |||
== منابع == | |||
{{پانویس}} | |||
[[رده:مواد قانون امور حسبی]] | |||
[[رده:ترکه]] | |||
[[رده:مهر و موم ترکه]] | |||
[[رده:رفع مهر و موم]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۶ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۲۰
ماده 201 قانون امور حسبی: در موقع برداشتن مهر و موم صورت مجلسی مشتمل بر امور زیر تنظیم می شود:
۱- تاریخ- ساعت- روز- ماه- سال با تمام حروف.
۲- نام و مشخصات درخواست کننده.
۳- حضور و اظهارات اشخاص ذینفع و نمایندگان آن ها و اشخاصی که دادگاه بخش دعوت کرده است.
۴- مهر و موم صحیح و بی عیب بوده یا دست خورده با توصیف کامل از دست خوردگی.
۵- نام و سمت کسی که مهر و موم را برمی دارد.
۶- امضاء کسی که مهر و موم را برمی دارد و سایر حاضرین.
توضیح واژگان
دادگاه: مرجعی است که به تجویز قانون برای رسیدگی به شکایات و دعاوی امور حسبی تشکیل می شود.[۱]
درخواست: به معنای خواهش، مطالبه، تقاضا هم در امور کیفری وجود دارد و هم در امور مدنی، هرچند درخواست در امور مدنی مصادیق بیشتر و کاربرد فراوان‌تری دارد. مفهوم درخواست با دادخواست ارتباط زیادی دارد و تمییز آن‌ها از اهمیت فراوانی برخوردار است، چرا که در مورد درخواست لزومی ندارد که تشریفات خاص دادخواست رعایت گردد.[۲]
نکات توضیحی
در ماده 201 قانون امور حسبی، ذکر موارد بند 1 با تمام حروف به دلیل دقیق تر بودن نوشتن با حروف نسبت به عدد می باشد. در بند سوم نیز اشخاص ذینفع (ماده 194 قانون امور حسبی ناظر به ماده 167 همان قانون)، نمایندگان آن ها (ماده 199 همان قانون) و اشخاصی که دادگاه دعوت کرده است (ماده 197 همان قانون) ذکر شده است. در بند چهارم نیز قید شده که وضعیت مهر و موم باید در هنگام برداشتن آن بررسی شود تا مشخص شود که آیا درست خوردگی در آن وجود دارد یا خیر.[۳]
منابع
- ↑ یوسف نوبخت. نگاهی به آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. رادنواندیش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6405480
- ↑ عباس کریمی. آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1549664
- ↑ محمدمجتبی رودیجانی. قانون امور حسبی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. کتاب آوا، 1397. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6568520