ماده ۴۳۶ قانون مجازات اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (Wikihagh admin صفحهٔ ماده 436 قانون مجازات اسلامی را به ماده ۴۳۶ قانون مجازات اسلامی منتقل کرد: فارسی سازی نویسه ها) |
Hossein dk (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
قصاص نفس فقط به شیوه های | '''ماده ۴۳۶ قانون مجازات اسلامی''': [[قصاص نفس]] فقط به شیوه های [[عرف|متعارف]]، که کمترین [[آزار]] را به قاتل می رساند، جایز است و [[مثله کردن]] او پس از [[قصاص]]، ممنوع و موجب [[دیه]] و [[تعزیر]] مقرر در کتاب پنجم «تعزیرات» است. | ||
*{{زیتونی|[[ماده ۴۳۵ قانون مجازات اسلامی|مشاهده ماده قبلی]]}} | |||
*{{زیتونی|[[ماده ۴۳۷ قانون مجازات اسلامی|مشاهده ماده بعدی]]}} | |||
== توضیح واژگان == | |||
«مثله کردن» به معنای بریدن اعضاء و اطراف انسان یا حیوان است که چنین عملی را حتی در خصوص میت نیز باید جرم دانست.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد چهارم)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=341068|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=4}}</ref> لذا چنانچه به مرور زمان و با پیشرفت روش های مجازات، بتوان از شیوه هایی استفاده کرد که آزار کمتری به محکوم وارد می نمایند، استفاده از آن روش ها مانعی نخواهد داشت.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کیفری اختصاصی (جرایم علیه اشخاص)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=354296|صفحه=|نام۱=حسین|نام خانوادگی۱=میرمحمدصادقی|چاپ=7}}</ref> | |||
== فلسفه و مبانی نظری ماده == | |||
ممنوعیت [[اجرای قصاص]] از طریق آزار رساندن به قاتل، به دلیل لزوم رعایت اصل برابری در قصاص است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کیفری اختصاصی (جرایم علیه اشخاص- جنایات)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=350496|صفحه=|نام۱=حسین|نام خانوادگی۱=آقایی نیا|چاپ=5}}</ref> | |||
== مطالعات فقهی == | |||
=== مستندات فقهی === | |||
آزار دادن و اذیت کردن جانی در حین قصاص با وجود تاکید بر مماثله و همگونی میان قصاص و [[جنایت]] واقع شده، در بسیاری از روایات نهی شده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کیفری اختصاصی (جرایم علیه اشخاص)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=354292|صفحه=|نام۱=حسین|نام خانوادگی۱=میرمحمدصادقی|چاپ=7}}</ref> همچنین در این خصوص گروهی نیز به برخی از آیات قرآن از جمله [[آیه 126 سوره نحل]] <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=709252|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=4}}</ref>استناد کرده اند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق جزای اختصاصی (جرایم علیه تمامیت جسمانی- شخصیت معنوی- اموال و مالکیت- امنیت و آسایش عمومی) (علمی-کاربردی)|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=دانشگاه تهران|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=426372|صفحه=|نام۱=ایرج|نام خانوادگی۱=گلدوزیان|چاپ=13}}</ref> | |||
=== سوابق فقهی === | |||
در خصوص نحوه اجراء قصاص میان فقها اختلاف نظر است، برخی بر این باورند که اجرای قصاص باید به همان نحوی باشد که جنایت واقع شده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق جزای عمومی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1720460|صفحه=|نام۱=هوشنگ|نام خانوادگی۱=شامبیاتی|چاپ=3}}</ref> برخی از فقها معتقدند در خصوص شخصی که دیگری را با چاقو یا سنگ یا ... کشته است، اما قصاص او با گلوله واقع می شود، همین میزان برای قصاص کافی است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=ره توشه قضایی (بیش از یک هزار استفتاء قضایی از محضر حضرت امام خمینی (ره))|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=قضا|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=30476|صفحه=|نام۱=آیت اله سیدروح اله|نام خانوادگی۱=خمینی|چاپ=1}}</ref> در کتب فقهی قدیم، اجرای قصاص به صورت استفاده از شمشیر پیش بینی شده بود اما امروزه معمولا به وسیله دار زدن اجرا می شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=709624|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=4}}</ref> در هر حال از دیدگاه فقها در گذشته نیز [[استیفاء]] قصاص به طرقی نظیر سوزاندن یا آتش زدن، ممنوع بود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=دیات (دیه نفس، موجبات ضمان کیفری، دیات اعضا و منافع آنها، اعضایی که دیه مقدر دارند، دیه بر منافع اعضا، دیه زخم های سر و صورت)|ترجمه=|جلد=|سال=1382|ناشر=دانشگاه تهران|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=832812|صفحه=|نام۱=ابوالقاسم|نام خانوادگی۱=گرجی|چاپ=2}}</ref> | |||
== رویه‌های قضایی == | |||
* [[نظریه شماره 1176/95/7 مورخ 1395/05/19 اداره کل حقوقی قوه قضاییه]] | |||
== منابع == | |||
{{پانویس}} | |||
{{مواد قانون مجازات اسلامی}} | |||
[[رده:قصاص]] | |||
[[رده:اجرای قصاص]] | |||
[[رده:اجرای قصاص نفس]] | |||
[[رده:مواد قانون مجازات اسلامی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۴۰
ماده ۴۳۶ قانون مجازات اسلامی: قصاص نفس فقط به شیوه های متعارف، که کمترین آزار را به قاتل می رساند، جایز است و مثله کردن او پس از قصاص، ممنوع و موجب دیه و تعزیر مقرر در کتاب پنجم «تعزیرات» است.
توضیح واژگان
«مثله کردن» به معنای بریدن اعضاء و اطراف انسان یا حیوان است که چنین عملی را حتی در خصوص میت نیز باید جرم دانست.[۱] لذا چنانچه به مرور زمان و با پیشرفت روش های مجازات، بتوان از شیوه هایی استفاده کرد که آزار کمتری به محکوم وارد می نمایند، استفاده از آن روش ها مانعی نخواهد داشت.[۲]
فلسفه و مبانی نظری ماده
ممنوعیت اجرای قصاص از طریق آزار رساندن به قاتل، به دلیل لزوم رعایت اصل برابری در قصاص است.[۳]
مطالعات فقهی
مستندات فقهی
آزار دادن و اذیت کردن جانی در حین قصاص با وجود تاکید بر مماثله و همگونی میان قصاص و جنایت واقع شده، در بسیاری از روایات نهی شده است.[۴] همچنین در این خصوص گروهی نیز به برخی از آیات قرآن از جمله آیه 126 سوره نحل [۵]استناد کرده اند.[۶]
سوابق فقهی
در خصوص نحوه اجراء قصاص میان فقها اختلاف نظر است، برخی بر این باورند که اجرای قصاص باید به همان نحوی باشد که جنایت واقع شده است.[۷] برخی از فقها معتقدند در خصوص شخصی که دیگری را با چاقو یا سنگ یا ... کشته است، اما قصاص او با گلوله واقع می شود، همین میزان برای قصاص کافی است.[۸] در کتب فقهی قدیم، اجرای قصاص به صورت استفاده از شمشیر پیش بینی شده بود اما امروزه معمولا به وسیله دار زدن اجرا می شود.[۹] در هر حال از دیدگاه فقها در گذشته نیز استیفاء قصاص به طرقی نظیر سوزاندن یا آتش زدن، ممنوع بود.[۱۰]
رویه‌های قضایی
منابع
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد چهارم). چاپ 4. گنج دانش، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 341068
- ↑ حسین میرمحمدصادقی. حقوق کیفری اختصاصی (جرایم علیه اشخاص). چاپ 7. میزان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 354296
- ↑ حسین آقایی نیا. حقوق کیفری اختصاصی (جرایم علیه اشخاص- جنایات). چاپ 5. میزان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 350496
- ↑ حسین میرمحمدصادقی. حقوق کیفری اختصاصی (جرایم علیه اشخاص). چاپ 7. میزان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 354292
- ↑ عباس زراعت. قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه). چاپ 4. ققنوس، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 709252
- ↑ ایرج گلدوزیان. حقوق جزای اختصاصی (جرایم علیه تمامیت جسمانی- شخصیت معنوی- اموال و مالکیت- امنیت و آسایش عمومی) (علمی-کاربردی). چاپ 13. دانشگاه تهران، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 426372
- ↑ هوشنگ شامبیاتی. حقوق جزای عمومی (جلد دوم). چاپ 3. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1720460
- ↑ آیت اله سیدروح اله خمینی. ره توشه قضایی (بیش از یک هزار استفتاء قضایی از محضر حضرت امام خمینی (ره)). چاپ 1. قضا، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 30476
- ↑ عباس زراعت. قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه). چاپ 4. ققنوس، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 709624
- ↑ ابوالقاسم گرجی. دیات (دیه نفس، موجبات ضمان کیفری، دیات اعضا و منافع آنها، اعضایی که دیه مقدر دارند، دیه بر منافع اعضا، دیه زخم های سر و صورت). چاپ 2. دانشگاه تهران، 1382. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 832812