ماده ۹۳ قانون دریایی ایران مصوب ۱۳۴۳: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «(اصلاحی 16/08/1391) فروش بار در موارد فوق العاده در مواردی که ضرورت حیاتی ایجاب ک...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
(اصلاحی 16/08/1391) فروش بار در موارد فوق العاده | (اصلاحی 16/08/1391) فروش بار در موارد فوق العاده | ||
در مواردی که ضرورت حیاتی ایجاب کند و راه حل دیگری نباشد ، فرمانده کشتی می تواند با رعایت شرایط مذکور در ماده ( 89 ) این قانون به فروش بار کشتی جهت تأمین مخارج ضروری به منظور ادامه سفر کشتی و رسیدن آن به مقصد اقدام کند . فرمانده باید در صورت امکان سعی نماید در چنین مواردی قبلاً با فرستنده بار و مالک کشتی هماهنگی و موافقت آنان را تحصیل کند . | در مواردی که ضرورت حیاتی ایجاب کند و راه حل دیگری نباشد ، فرمانده کشتی می تواند با رعایت شرایط مذکور در ماده ( 89 ) این قانون به فروش بار کشتی جهت تأمین مخارج ضروری به منظور ادامه سفر کشتی و رسیدن آن به مقصد اقدام کند . فرمانده باید در صورت امکان سعی نماید در چنین مواردی قبلاً با فرستنده بار و مالک کشتی هماهنگی و موافقت آنان را تحصیل کند. | ||
== مقالات مرتبط == | |||
[[نمایندگی ظاهری فرمانده کشتی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۲۱:۴۹
(اصلاحی 16/08/1391) فروش بار در موارد فوق العاده
در مواردی که ضرورت حیاتی ایجاب کند و راه حل دیگری نباشد ، فرمانده کشتی می تواند با رعایت شرایط مذکور در ماده ( 89 ) این قانون به فروش بار کشتی جهت تأمین مخارج ضروری به منظور ادامه سفر کشتی و رسیدن آن به مقصد اقدام کند . فرمانده باید در صورت امکان سعی نماید در چنین مواردی قبلاً با فرستنده بار و مالک کشتی هماهنگی و موافقت آنان را تحصیل کند.