رای وحدت رویه شماره 54 مورخ 1351/10/13 هیات عمومی دیوان عالی کشور(نافذ بودن وصیت نامه عادی از سهم وراثی که آن را تصدیق کرده‌اند): تفاوت میان نسخه‌ها

'''رای وحدت رویه شماره 54 مورخ 1351/10/13 هیئت عمومی دیوان عالی کشور (موضوع: نافذ بودن وصیتنامه عادی از سهم وراثی که آن را تصدیق کرده‌اند.):''' نظر به این که از [[ماده 291 قانون امور حسبی|ماده (291) قانون امور حسبی]] که پذیرفته شدن [[وصیت|وصیت‌نامه عادی]] را مشروط به تصدیق اشخاص ذی نفع در ترکه دانسته است لزوم تأیید کلیه [[ورثه]] استفاده نمی‌شود و عدم تصدیق بعضی از وراث مانع نفوذ و اعمال وصیت در سهم وراثی که آن را قبول کرده‌اند نمی‌باشد و [[ماده ۸۳۲ قانون مدنی|ماده (832) قانون مدنی]] نیز مؤید این معنی است و بر طبق مواد ([[ماده ۱۲۷۵ قانون مدنی|1275]] و [[ماده ۱۲۷۸ قانون مدنی|1278]]) قانون مدنی [[اقرار]] هر کس نسبت به خود آن شخص نافذ و مؤثر است و ملزم به اقرار خود خواهد بود. رأی شعبه دهم دیوان عالی کشور که وصیت‌نامه عادی را در سهم وراثی که آن را تصدیق کرده‌اند نافذ دانسته صحیحاً صادر شده است. این رأی به موجب ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب 1328 برای دادگاه‌ها در موارد مشابه لازم الاتباع است.

[[ماده ۸۳۲ قانون مدنی|ماده (832) قانون مدنی]]

[[ماده 291 قانون امور حسبی]]

[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور سال 1351]]